БЕҲУРМАТ [бе.. + ҳурмат] Ҳурмат-эътибор қозона олмаган; ҳурматга сазовор бўлмаган, ҳурмати йўқ; ҳурматсиз. Беҳурмат одам.
Беҳурмат қилмоқ Ҳақорат қилиб ёки бетакаллуф (дағал, қўпол) муомала билан кимсанинг обрўсини тўкмоқ. -Қариб, миян-гизни еб қопсиз, кўздан ҳам қопсиз, — деди [Тешабой] чолни беҳурмат қилиб. М. Исмоилий, Фарғона т.о. Олим, фозилларни беҳурмат қиладиган, одобдан бехабар, тўнг кимса билан худо ҳаттоки гўр қўшни қил-масин. К. Яшин, Ҳамза.