БЕҒАМ [бе.. + ғам] 1 Ғам-ташвиши йўқ, ғам-ташвишдан холи; беташвиш. Бе ғам одам. м Бу кунлар, дунёнинг иши кўпроқ маишат, емоқ-ичмоқ, тўй-томошадан иборат, деб ўйлайдиган беғам Тожибойга катта ташвиш бўлди. П. Турсун, Ўқитувчи.
Боқи беғам Жуда ҳам беғам, бепарво одам ҳақида. Шўх Чокар билан боқи беғам Ҳасан ҳам қилт этмай нафасларини ютиб қолишди. С. Сиёев, Ёруғлик.
2 Бепарво, хотиржам. Мўғуллар ҳужумни тўхтатиб қўйганларидан кейин, қўрғон ҳимоячилари беғам бўлиб қолишган эди. М. Осим, Карвон йўлларида.