БЕТОБ \ф. — бесаранжом; куч-
қуввати кам; касал] Бирор касаллик билан оғриган; тоби қочган; касал, бемор. Гап десанг — қоп-қоп, Иш дееанг — бетоб. Мақол. в Бетоб, дармонсиз Гулнор.. офтобда қуриган бир қучоқ ёзлик кийимларни аллақаёқдан йиғиштириб келар эди. Ойбек, Танланган асарлар. Адолат юзига иситма тошиб ёнди-да, бетоб бўлиб ётиб қолди. С. Нуров, Майсаларни аёз урмайди.
2 кўчма Севги, муҳаббат дардига дучор бўлган. Дарди тушган чоғидан бетобвалекин соғман. У. Исмоилов, Сайланма.
3 кўчма Зўрға, ожиз бир ҳолда. Довул етмас жойларда ҳамон У бўроннинг кучеиз ва бетоб Увлашини тингларди шодон. Ҳ. Олимжон.