ЎТИЛ/БЕПОЁН

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search

Oʻzbek tilining izohli lugʻati ← БЕПИЧОҚ БЕПОЁНЛИК

БЕПОЁН [бе.. + поён] 1 Охири, чегараси йўқ, ниҳоятда кенг; сарҳадсиз. Бепоён саҳро. Кўз қулочи сиғмайдиган йироқлар.. К. Яшин, Ҳамза. Мен камалак гўзаллигини бепоён само-нинг табаррук замин бўйнига таққан мар-варидига қиёс қиламан. «Ёшлик».

2 Бениҳоя, беҳад, чексиз. Ҳамма илм-ларга бепоён муҳаббат боғлаган. Ойбек, Навоий. Мангу ёнар лаҳзалик оташ, Қотиб қолган хаёл бепоён. «Гулдаста».