БЕНИҲОЯ(Т) [бе.. + ниҳоя(т)] 1 сфт. Юқори даражада, ортиқдаражада; чеки йўқ, ниҳоясиз, чексиз. Қадрдонингиз Юсуфбек ҳожининг ўғли Отабек бир неча кунлардан буён бениҳоя бир дард билан оғрир эди. А. Қодирий, Ўтган кунлар.
2 рвш. Чегараси йўқ, ҳаддан ташқари; жуда ҳам. Бениҳоя ориқ. Бениҳоя узоқ. Бениҳоя кўп. Бениҳоя қувонмоқ. н У нимадандир бениҳоя хурсанд, нимадандир хижолат.. бўлиб, уйга кетди. А. Қаҳҳор, Қўшчинор чироқлари. Кишининг молини сақлаш бени-ҳоят қийин, ука. Ойбек, Танланган асарлар. У\Элмурод\ ўз олдига шундай бир одамнинг келиб қолганидан бениҳоят хурсанд эди. П. Турсун, Ўқитувчи.