БЕНАВО I \ф. I ji^ - товушсиз] Овоз-сиз, унсиз; хомуш, сокин.
БЕНАВО II \ф. I ju^ ~ бечора, фақир, мискин] Турмушнинг ҳузур-ҳаловати, ро-ҳат-фароғатидан бебаҳра қолган, рўшнолик кўрмаган; ғариб, нотавон, шўрлик. Авазнинг юраги ачинди. Бенаво, бемажол халқига зи-ғирдек кўмак беролмаслигини ўйлаб, қалби вайрон бўлди. С. Сиёев, Аваз. Ўзинг кўриб тур-ганингдек, мен бир дили пора, ғариб, бенаво, ожиза онаман, ўғлим. К. Яшин, Ҳамза.