БЕМАЖОЛ [бе.. + мажол] Мажоли, кучи, дармони кам, ҳолдан тойган; кучсиз. Бемажол кампир. м Салимхоннинг юраги қўрқинч бир нарсани сезиб, оёқларидан мадор кетди, креслога бемажол ўтирди. Ҳ. Ғулом, Машъал. Ҳафиза шу кундан бошлаб кўрпа-тўшак қилиб ётиб қолди, у негадир бемажол ва беруҳ эди. Мирмуҳсин, Умид.