БЕБАРАКА [бе.. + барака] Унуми ку-тилган даражада бўлмаган, баракаси йўқ; баракасиз. Бебарака овқат. н Бўйдоқ юра-версанг, ишинг бебарака, рўзғоринг бефайз бўлади. С. Аҳмад, Қадрдон далалар. Оила бошлиғини ҳамма бебарака дерди. Балки онаси шунингучун куйиб кетгандир. «Ёшлик».