БЕАДАБ [бе.. +адаб| 1 Тарбия кўрмаган; тарбиясиз, адабсиз. Беадаб бола. Адабни беадабдан ўрган. Мақол. Беадабдан хайр кутма. Мақол.
2 Одоб, ахлоқ доирасига сиғмайдиган, адабдан ташқари; қўпол. Обиджон жуда қўпол ва беадаб бир топишмоқни қичқириб айтган эди, кампир уни қаттиқ қарғади. Ойбек, Танланган асарлар. Болалар қочишар экан, одатда никоҳ куни айтиладиган хунук, беадаб сўзларни баланд қичқиришди. Ойбек, Танланган асарлар.
3 кўчма Хато; адабсизлик. Беадаб биздан ўтибди, ёр кечирмасми бугун. «Оқ олма, қизил олма».