БАҒБАҚА [а. — қулқуллаш; пуфа к ҳосил бўлиш ёки tJui — иккинчи ияк, бақбақа] Ияк остидаги бир оз осилинқираб турган юмшоқ эт. [Кумушнинг] Бу кунги совуққа қарши кийиб олган савсар пўсти-нининг ёқалиги кишининг ҳасадини орттириб, нафис бағбақа/трини ўпиб ётар эдшюр. А. Қодирий, Ўтган кунлар. Анча озиб, бағ-бақалари шалвираб қолган Салимхон Обидий ҳам залда ўтирарди. Мирмуҳсин, Умид.