БАЧЧА \ф. 4_2к_> — одам боласи; ҳайвон наели] 1 шв. Бола. Дуойи салом ўша бач-чаларнинг онасига, умид билан бир ёстиққа бош қўйиб, кеча-кундуз дуойи жонимда бўлганга! Ойдин, Ширин келди.
2 этн. Бировнинг (акаваччасининг) қа-рамоғида ва ихтиёрида бўлган хушрўй, келишган ўйинчи ўғил бола; бесоқол. Ўша бачча ҳам одам фарзанди. Ота-онаси камба-ғалликдан уни баччаликка сотгандир. Ойбек, Танланган асарлар.
3 Умуман ўйинчи бола, раққос. Ноғора-чининг баччаси. м Ўртада ўн олти-ўн етти яшар бачча ўйнайди. Ойбек, Танланган асарлар. Ноғора чўпининг тез урилиши, бачча-нинг бир айланиши ва кучли, ялпи қийқириқ билан базмнинг биринчи қисми тугади. Ойбек, Танланган асарлар.