БАНДАРГОҲ \ф. alSj-U-i — кема тўхтай-диган жой] эск. 1 Чўл, дашт ёки тоғли ерларда йўллар кесишган, савдогарлар, умуман кишилар қўниб ўтадиган, савдо қиладиган гавжум жой; карвонсарой. Олти owiuk йўлда бир бандаргоҳ бор эди. Келган савдогарлар.. қўнмай ўтмас эди. «Ойсулув».
2 Дарё ва денгиз қиргоқларида кемалар тўпланадиган, тухтаб ўтадиган порт ва унга кириш-чиқиш йўллари. Од қиз билан хайрлашиб, бандаргоҳда турган кема палубасига кўтарилди. «Ёшлик». Минг қатла шукрки.. она юртимизга қайтдим, қайтдим-у бандаргоҳга тушиб, тупроғини ўпдим. М.М. Дўст, Лолазор.