БАНГ [ҳинд. ; — ҳинд нашаси, кано-пи] 1 айн. наша 2. Ўтириб шу замон бангни ийлади, Катта сархонага буни жойлади. «Интизор». Шароб билан банг кор қилиб, бо-шини айлантирди. «Бир соатлик халифа».
2 Мастлик; кайф. Шайхлар борки, банг хаёлотини элга каромат деб сотадилар, жоҳиллар борки, китоб қўлтиқлаб, олимлик даъво қиладилар. Ойбек, Навоий.
3 айн. банги. Охири Абдураҳмон.. бобойи банглар орасидан ўзига замин топди. А. Қодирий, Меҳробдан чаён.