БАМАЪНИ [ба.. + маъни] 1 Ақл-идрок билан, пухта ўйлаб айтилган, маъноли; ахлоқ-одобли. Юрагида кири йўқ, гагыари бамаьни, ўзини кўрган кишининг кўзи қув-найди, шўхлиги, қўйинг-чи, барча қилиқлари ўзига ярашади. К. Яшин, Ҳамза. Кўпчилик хонадонлар каби Иигиталиникида ҳам осо-йишталик ҳукм сурар, бу икки ёш ўзларининг бамаьни ўтиришлари бшан қуйшшб қолган нафақадор чол-кампирларни эслатишарди. Д. Нурий, Осмон устуни.
2 Пухта, ўйлаб иш қиладиган, ўзини тутиб олган. Кўримсизгина бўлса ҳам, анча эсли, бамаьни, ҳунарига жуда берилган қиз экан. А. Мухтор, Чинор. Менга бу ҳоким-ларинг маъқул келди. Очиқ, бамаьни одам экан. К. Яшин, Ҳамза.