Słownik geograficzny Królestwa Polskiego/Tom I/Baranie
| ←Baranicha | Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich Tom I Baranie |
Baraniec→ |
[ 102 ]Baranie, wś, pow. ostrogski, na połud.-wschód od Ostroga; w dziale ks. Ostrogskich r. 1602 jest nazwana Baranie Rogi. Janusz Sanguszko, ostatni ordynat ostrogski, darował z wielu innemi wsiami ks. Jabłonowskim B., która to wieś należała do klucza krzewińskiego i sprzedaną została w 1804 r. Napruszewskim, obecnie należy do Anieli z Napruszewskich Szczepkowskiej. Ziemia po większej części krzemionka, od północy ma wiele czarnoziemu, a sama wieś na krzemienistym pokładzie, jest tu gorzelnia, staw i młyn wodny, dwór dziedziczki nieobszerny ale wygodny, z ogrodem owocowym. Włościanie uprawiają rolę i trudnią się niektórzy rybołówstwem, mają poddostatkiem koni, bydła, owiec i trzody chlewnej, a że przez wieś do młyna przepływa woda, więc hodują ptastwo wodne jakoto: gęsi i kaczki, które w bliskiem miasteczku Sławucie korzystnie spieniężają. Tak męzkie jak i kobiece stroje i bieliznę sami przędą i wyrabiają. Z. Róż.
[ 102 ]Baranie Peretoki, wieś, pow. sokalski, o 1 milę na północ od Sokala, na samej granicy Wołynia leżąca. Obszar dworski posiada roli ornej 285 mórg austr., łąk 26 m. a., pastwisk 2 m. a., lasu 899 m. a., włościanie posiadają roli ornej 365 m. a., łąk 51 m. a., pastwisk 8 m. a., lasu 4 morgi austr. W lesistej równej okolicy, grunta urodzajne glinkowate; jest to jedna z najbardziej wysuniętych kończyn Galicyi, do niedawna odcięta od reszty kraju z powodu braku komunikacyi, w ostatnich latach przedłużono gościniec żólkiewsko-sokalski do Mostów Wielkich, oddalonych o 5 m. a. od tej wsi. Budowa tego gościńca bardzo utrudniona z powodu piaszczystego gruntu i zupełnego braku kamieni w okolicy, które sprowadzają z gór na południowy zachód od Żółkwi leżących, oddalonych od Mostów Wielkich o 5 mil austr. Ludności ma ta wieś rzym. kat. 43, należących do parafii w Sokalu, gr. kat. 312, należących do parafii w Skomorochach, oddalonych o pół mili austr. Ma szkołę filialną. Mieszkańcy trudnią się rolnictwem i chowem bydła. Własność rodziny Tatarowiczów.
Baranie pole, wś, pow. kaniowski, o 25 w. od Olszanicy, st. chwastowskiej dr. żel., nad niewielką bezimienną rzeczką, wpadającą do Tykicza, na dawnym trakcie pocztowym Kijów-Nowomirgorod-Odessa; st. poczt. między Taraszczą a Lisianką, w miejscu oddzielenia traktu na mko Bohusław. W Baraniem-polu łączą się pocztowe drogi z Taraszczy, Zwinogródki i Bohusławia. Mieszk. 826 wyznania prawosławnego. Cerkiew parafialna zbudowana w 1717 r. kosztem ks. Stan. Lubomirskiego, do którego wówczas należał ten majątek. Właściwa nazwa Branne-pole, od słowa brań (bitwa), i rzeczywiście w r. 1221 został tu rozbity i zupełnie zniszczony, han złotej hordy Bałakłaj, przez ks. nowogródzkiego Skirmunda Michajłowicza. A także w 1546 roku Ostap Daszkiewicz pobił tu Tatarów. Ziemi 3912 dz. nadzwyczaj urodzajnej. B. zostało obecnie kupione od hr. Branickich na rzecz ministeryum udziałów. Zarząd gminny we wsi Medwinie, policyjny w mieście Bohusławiu.
Baranie Rogi, u Wahlenberga Lämmerspitze (Baranyi Csucs), szczyt w Tatrach bielskich na Spiżu, na północ od Koperszadów, według mapy Schedius'a i Blaschnek'a („Kartę des Königreichs v. Ungarn“ 1847). Wznosi się według pomiaru Wahlenberga 1926.82 m. Staszic wspomina (str. 137) w tem paśmie turni bielskich wierch „Jagnięca“ zwany. Prawdopodobnie przetłumaczył tę nazwę z niem. Lämmerspitze. Czy to samo, niewiadomo. Według Kolbenheyera północno-zachodni stok Białej Turni nad Koperszadami polskiemi, poniżej Głupiej Hali (Schwalbenberg), zwie się grzbietem Jagnięcia (Czyt. „Spraw. Kom. fiz.“ 1874. 275). Nazwa grzbiet Jagnięcia jest błędna; nasi górale zwią ten stok Jagnięcą (halą). Prawdopodobnie więc Baranie rogi są dzisiejszym Gaffelsturm. Jestto, według mappy Tatr Kolbenheyera północne ramię szczytu Małego Koszaru (Hintere Leiten), sięgające ku Ździarom. Według mapy jeneralnego sztabu wojskowego (1876 r.) na południowy zachód od Ździaru, wznosi się 1631 m. npm. („Ungarischer Karpathen-Verein,“ IV, 233). Br. G.
 
|
This work is in the public domain in the United States because it was first published outside the United States prior to January 1, 1929. Other jurisdictions have other rules. Also note that this work may not be in the public domain in the 9th Circuit if it was published after July 1, 1909, unless the author is known to have died in 1953 or earlier (more than 70 years ago).[1]
This work might not be in the public domain outside the United States and should not be transferred to a Wikisource language subdomain that excludes pre-1929 works copyrighted at home. Ten utwór został pierwszy raz opublikowany przed dniem 1 stycznia 1929 r., i z tego względu w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej znajduje się w domenie publicznej. Utwór ten nadal może być objęty autorskimi prawami majątkowymi w innych państwach, i dlatego nie zaleca się przenoszenia go do innych projektów językowych.
|