Par ra Ocajion che el pioan d' Anpezo Don AGOSTINO CONSTANTINI fesc el so ingresso

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Par ra Ocajion che el pioan d' Anpezo Don AGOSTINO CONSTANTINI fesc el so ingresso  (1872)  by Firmiliano Degasper Meneguto
ladin ampezan
grafia moderna

Par ra Ocajion che el pioan d' Anpezo Don AGOSTINO CONSTANTINI fesc el so ingresso inze el Paes agnó che 'l é nasciù.

Presto anpezane ch' el pioan 'l é ca;
Sora fó ra menestra lascià stà
Che ra se brostole, ancuoi no conta nuia.
Ciantà aleluia,

E mové dute cuante pize e grei
Parché sta ota onor i voron fei.
On stentà par 'l aé, e ades che l on
'L é ben rajon

Che sone alegre. Beté su 'l ciapel,
Chel fato da "scalon", ma chel pì bel;
Ra fanela de pano e chel crojato
Bel de scarlato;

Vos femenes un noo ciameśoto
De seda el palegren da canpanoto,
Sul ciou de filagrana ra bujela
Chera pì bela.

I vosc pize pì grei menà par man,
Ch' i conosce anche lore el nosc pioan,
Insegnai d' Agostino a dì su el gnon,
cuanto 'l é bon

Dijei, e lore se anche i é famea
El so pioan mai pì i no desmentea.
Dijei ch' i vore ben; ch' i see boi
Che i é so fioi

E ch' el 'l é come un pare, e vedaré
Ce pize ubidientes che aré...
Śon donca dute incontra e fajon vede
Ch' i no ra zede

Chi d' Anpezo a negun canch' i se bete
Ch' i fesc polito e che de cuor i é sćete
Ma non on fosc rajon de esse contente? ....
Ce dijeo śente?

Un pioan come chesto agnó in ciatao,
Coscì umil, coscì bon e tanto brao?
No s' el pó vede senza i voré ben
Propio dassen...

Sentì da un ciou a 'l outro del paes
Che dute tira cride e fesc un ves.
Tanta alegria no 'l é pì stà in Anpezo
Che 'l é un gran pezo.

I foreste da Fiames, d' Agabona
i vien a grun, da Federa e da Valbona,
Come ra fedes inze dedui 'es và
co s' i dà sa.

A sonà canpanoto no sentì
In ogni luó, ch' i no fenisce pì;
Sentì i mortere ch' i no taje mai;
Ve preo lasciai

Fei lore chel ch' i par e chel ch' i vó,
Lasciaira a Lencio che 'l é mestier so;
Lencio te sos ben gran in sta ocajion!
Brao! Benon!...

Ra musica sentì, sentì i cantore,
Ch' i cianta ancuoi parpedevia anche lore
Paroutro un 'l à una rouca busarona,
E propio el stona.

A śì su par sta montes poereto
Un gran sfardor el s' à ciapà de peto.
Diré vos, ch' el no staghe pì a ciantà
co l é marà...

Aé mile rajos; ma ce voreo?
Negun 'l é in cajo de 'l fei stà de meo ...
Ma lascioi stà ch' i vade dal Dotor
Ci ch' à sfardor ...

Vedé cuanta caretes coi cavai,
Trasparentes e foghe artifiziai,
Verse a mesena, a grun, latis, taliane
e anpezane.

Ma vedé cuanta śente da ogni banda...
e Dea ... ce ben ch' el fesc sonà ra banda!
Brae anpezane vos fajé polito
'L on senpre dito.

"Paroutro! 'es disc sta femenes, paresse!
Ce gran Dio bel! De meo no pó mia esse.
No in coscienza no 'l é pì stà na festa.
Mai come chesta.

El pioan 'l aeo vedù? Ce ve par? Gnero
Che duto chel ch' i disc 'l é propio vero!
El fesc ra voia, e alolo che s' el vede
beśen ben crede".

E vos no v' in aé amal, pioan,
De sti cuatro versate in anpezan,
Parché el nosc orto no pó dà de pì,
E conpatì

S' on fato poco. De un paes intiero
Azetà el cuor che 'l é sćeto e sinziero...
Eviva el nosc pioan, craià anpezane,
Viva zent' ane.

Ra śoentù da Cortina.