Niat manuka pamandangan
Malihek dunia tjaro kini
Tampat maniru manuladan
Untuak parubab nasib diri.
Nak tampak alam nan leba
Nak tahu dipadang lapang
Dek mamak izinkan baa
Buliah dilihek dunia urang.
Mandanga kato kamanakan, tamanuang Datuak Andiko, balun lai paham nan udjuiknjo. Sungguah kok tampak² apuang, sulik pikia mahalusi, lalu mandjawab Datuak Andiko:
O! Bujuang Sutan Landjungan
Kalau itu nan taraso
Sungguah dialam kabanaran
Tapi balun ditampatnjo.
Sabab baitu kato hambo, lorong nan tumbuah iko kini, salahnjo pado kito djuo. Kito mauni korong kampuang, tak langkok rukun djo sjarat, banjak sagan' dari radjan, banjak lalai djo sanang, hari pagi dibuang², hari patang dikadja².
Kalau nan warih mamak djawek, pusako nan mamak tolong, basjarat mauni kampuang, barukun duduak di nagari. Tanamo awak urang kampuang, kasiah kapangkua djo tambilang, suko batanam nan baputjuak, mamaliharo nan banjawo. Tapi sekarang iko kini, didalam korong kampuang awak, didunia Ramalan Budiko, salingkuang Titian Aka, labiah² ditubuah bujuang, pandang djauah nan balajangkan, nan hampia tidak ditindjau, talansuang tindjauan paham, aka pandjang mangabek diri. Kalau dipakai nan baitu, angan2 mambao gilo, paham waham mambao lalai, talampau leba dek maukua, talalu pandjang dek maagak, hinggo talangga dek pandjuluak, tapi tak sampai dek kaitan.
18