beiðingum þeirra þa gec hann með þeim. at hallda með þeim felagskap sinn. En a þeim tima þess sama dags þa sat drotning i steinlofti sinu oc hallaðez i einn skurðarglygg. oc þriar friðar frur með henni. oc kennde hon þegar hirðlið konungs oc Ianual með þeim. Oc mællti hon þa til einnar þeirrar er hia henni var. at hon skyllde stefna til hennar allar hinar friðaztu meyiar hennar. þui at hon vill ofan ganga i grasgarðenn at skemta sér i hia konungs riddarom. Oc fylgdo þa henni betr en þrir tigir meyia þær er friðaztar varo oc kurteisaztar. oc gecc hon þa ofan um graddur. En riddararnir gengo allir imoti þeim oc fagnaðo þeim með miclum goðvilia oc hirðlegre heyveski oc leiddi sina hverr þeirra. oc er þau varo niðr sezc. þa hofo[5] þau kurteisa rœðo oc gaman kurteisrar[6] skemtanar. Sira Ianual gecc ser einn saman oc licaðe honum ei at kannazc við drotningena ne meyiar hennar. settiz mioc fiarri þeim. oc langaðe hann þa mioc eftir vnnasto sinni at kyssa hana oc halsfaðma oc leica við hana siðnæmilegom leic. En firir þui at hann hafðe ecki þat er honum licaðe. þa virðizc honum enskis þat er hann sa þau skemta sér.
4. Nv sem drotningin sa at hann sat einnsaman fiarre oðrum. þa gecc hon beint at honum oc settizc i hia honum oc kallaðe hann til sin oc synde honum allan vilia sinn. Sira Ianual kvað hon. lengi mioc heui ec þér unnat. lofat þec oc frægt firir morgvm. oc oft heui ec girnzc þic með mikilli fyst. Allan mattv hafa astarþocca minn. seg mer braðlega vilia þinn. Fru min kvað hann. mæl ecki slict. Vist ei licar mér ast þin ne unna yðr. Hvarki sacar þin kvað hann ne astarþocca þins vil ec vera svicare ne suivirðing herra mins. Þa reiddizc drotningin oc (i) reiði sinni mismællti. Ianual kvað hon. þat hygg ec at visu. at þer licar litt kvenna astir oc uiðrskifti. þui at þér hugnar betr at eiga við unga sveina oc gera syndgan vilia þinn a þeim. Slica skemtan lætr þu lica þer. Sem hann heyrðe þetta. þa fec hann mikinn harm oc angr af orðum hennar. oc var hann þa of skiotr at svara henni. at hann man oft iðrazc þess. Þa mællti hann i angre sinum. Fru kvað hann. þesskonar iðn nam ec alldre. oc alldre fer ec at þeirre illzku. helldr em ec vnnasti þeirrar. er ein er verðug lofs oc frægðar er ec veit lifannde. Vittu oc frú kvað hann. þér berlega at segia at hin fatœkazta i hennar þionasto er friðare en þér frú drotning. Þa stoð drotningin upp oc gecc i brott i reiði sinni i svefnloft konungs gratannde oc lagðezc i huilu sina. oc lezc vera siuk. oc sagðe þat opinberlega. at alldre skal hon upp risa fyrr en konungr gere henni rett af þui er Ianual mismællti henni oc i orðum henni mismællti.
