konongrenn moðorbroðer hans sendi eftir honum oc uppgaf honum reiði sina. Nv af þeim fagnaðe er hann fec i morkinni af huggan drotningarennar oc af syn hennar oc funndi. at mvna þau orð er hon mællti. Tistram er fullkominn var allzskonar strengleica er i horpu gerazc. fann þa nyian strengleic. Bretar kalla gotulæf. valskir menn chæfrefuill[8]. en ver megum kalla geitarlauf. En nv heui ec yðr sagt þat sem ec veit sannazt um þessa skemtan.
XIV
Strandar lioð
1. Nv samer oss þesso nest at skilia þann er heitir stranndar strengleicr. hverso hann upp hefzc. Viliamr konungr er sotti Ængland lét gera þenna strengleic. Þa er hann hafðe allt unndir sitt valld lagt oc vorðum skipat firir lanndamœre. þa for hann aftr oc steig a skip i Suhamtun. þui at hann hafðe fregit at lenndir menn er atto kastala i lanndamære Normandie[2] flestir allir misgerdo við hann. oc a gengo riki hans. En hann sneri þa reiði imoti þeim oc samnaðe mikit lið imoti þeim oc fiolmennilegan her ór lonndvm sinum. Sem hann kom i Normanndie. þa settiz hann um kastala þeirra oc niðr braut. oc aftr (reisti) sem honum bezt licaðe. upp sotte þa alla. oc friðaðe vel allt riki sitt. oc gaf þeim verðuga refsing. er illir oc uruarmenn varo. Sem hann hafðe setit nokkora stunnd i riki sinu. þa fysti hann aftr at fara yuir Ænglandz sio. oc for hann til Barbeflear bœar oc sat þar mioc lengi. oc for hvern dag með gashaukum oc veiddi tronur oc toc mikinn fiollda. Oc þar sat hann mioc lengi at biða goz byriar. oc samnaðez þar mikill skipafiolde at flytia her hans. En konungr villde ei hafa rað styremanna at rapa i uraðet veðr. fyrre dvaldez hann þar mioc lengi sacar þeirrar skemtanar. er honum licaðe sua vel oc yndelega hugnaðe. Þa ihugaðe hann með retto athygli. at hann skal sendimenn sina gera með brævi sinu ut i Brettlannd til hinnar rauðu fru. er natturo kunni allra strengleica. oc iamnan at faret þesskonar skemtan[3] oc allan hug á lagt or bernsku sinni. at hon skylldi gera honum einn nyfunninn strengleic með þeim hinum fegrstvm nótum. er hin margfroða kunnasta hennar mátte til finna. oc skyndilega sennda honum með þessum senndimannum. er þessa orðzennding bera henni. oc skal heita strandar strengleicr. Af þessvm strengleic
