hann er til moður minnar hverso samþyckilega oc astsamlega þau ero saman. Milun matti ei þa lengr þegia. Hou drottinn gvð kvað hann. dyrlega hevir þu holpit mer oc hialpsamlega huggat mic. Sveinn minn kvað hann. þu ert at sannv sun minn. Sem riddarinn hafðe heyrt orð hans. þa steig hann af hesti sinum oc kysti faður sinn sœtom kossom. Þegar sem hætti atreiðvm þa for Milun i brot. þui at hann langaðe at rœða við sun sinn sva mart sem honum licaðe. oc varo þa baðir i einu herbyrgi. oc skorti þar ei micla skemtan oc goðan fagnað. oc var þar mikill fioldi riddara. Milun talde syni sinum frá mœðr sinni. hverso hann unni henni siðan oc hon honum. oc at þau gerðo ælftena senndimann sinn. Đat veit trv min kvað hann goðr faðer. ec skal drepa bonda hennar. en þu skallt spusa moðor mina. Oc hætto þeir þa sva buit þeirre rœðo. Vm morgonenn biuggu þeir ferð sina oc foro skiott yvir Ænglanndz sio með goðum byr oc hœgivm sio. Đui nest einn dag sem þeir riðo rettleiðis heim. þa mœtto þeir sveini einum er komannde var fra vnnasto Miluns oc villdi fara i Brettlannd. Hann fecc Milun bræf innsiglat oc sagðe honum vttan bocar. at anndaðr var bonde unnasto hans. oc at hann skyndi heim oc dveli ecki ferð sina. Sem Milun þetta frá. þa var hann mioc feginn. oc riðv þeir þa sva lengi at þeir komo til castala frunnar. En engan mann spurðo þeir raz um. hvarki frændr né vini ne aðra menn. Sunr þeirra gifti feðr sinum moðor sina. Vm ast þeirra oc goðleic gerðo þeir i fyrnskunni[12] vm þenna atburð strengleic. er nv er þesse saga ritað sva sem ec gat giorst skyniat oc skilt.
XIII
Geitarlauf
1. Mioc licar mér oc giarna vil ec syna yðr þann strengleic er heitir i volsku chefrefuillenn. geitalauf i norrœno. hvar þessi strengleicr var gor oc kveðenn oc með hverium hætti. Þat heui ec a boc leset þat sem margir segia oc sanna um Tristram oc um drotneng oc vm hina tryggazto ast þeirra. af hverio þau fengo margan harmulegan harm. oc um siðir do þau bæðe a einum degi. Marhæs konungr var reiðr Tristam frænnda sinvm oc firirbauð honum riki sitt sacar þess at hann unni drotningenni. oc for hann i fóstrlannd sitt Suðvales. þar sem hann var fœddr. oc var hann fulla tolf manaðe[2] sva at hann fecc ei leyui aftr[3] at fara. Siðan lagde hann sec i abyrgð lifs eða dauda.
