skal ec ei liva eftir hann. Frou kvað hann. hætt at mæla slict. ei samir þer at hava sva mikinn harm. Ef þessi deyr þa mattv brat fa nyia ást. þui at engi kona verðr raðlaus nema of gomul se. Vist ertu kvað hon vandr oc illr. oc ill tilbrigði finnaz i þer. eigi heui ec þat lunnderni. oc ei vil ec hafa. er kallat er hverflynde. Sem hon hafðe þetta mællt. þa gec dvergrenn til herbyrgis Guruns. Þegar sem Gurun sa dverginn. þa callaðe hann hann til sin oc spurðe hann um vnnastu sina. Hann talde honum þa at hon bar mikinn harm sacar hans nétr oc daga. Sem hann heyrðe þat. þa firirkunni hann mioc. Þa callaðe hann þangat harparann. oc sennde henni orð ifanarlaust. at hann verðr brat heill. Siðan for hann aftr til meynnar oc sagðe henni þau tiðende. at unnasti hennar verðr bratt heill. Siðan for hann aftr til Guruns oc sagðe honum. hverso mæren unni honum. Af þessum fagnaðe er nu fec hann af ast meyiarennar þa mællti hann til harparans. at hann skyllde safna nyia nota. þa sem hann matte fegrsta finna. vm Gurun hinn bazta vin sinn oc upphaf astar hans oc framfærðer. En hann þegar gerðe sem Gurun bað hann. oc gerðe hinn fegrsta strengleic um allan þann atburð til lyctar. Oc þessi er einkennilegr strengleicr af hinum fegrstum nótvm oc heitir Gurun. En Gurun þegar sem hann var heill oc grœddr af sarem sinum. þa tóc hann á launvngu[8] meyna or drotnengar lofte eftir raðom harparans. oc mestr var hann vin hans. oc hafðe baða með ser dverginn oc harparann. oc foro oll saman i Cornbretalannd. oc tóc konungr vel við allum þeim. Siðan reyndizc Gurvn hinn bazti riddare. harðr i vapnum. oflugr oc stercr oc vaskr. sva at vm hans daga fannz ei hans maki. Margir segia þessa sogu með oðrum hætti. en ei las ec annat en nu heui ec sagt yðr.
XII.
Miluns lioð
1. Þeir er sogvr vilia segia. þa samir[2] þeim með sundrskiftilegum hætti up hefia. Miluns sagu at segia yðr með fám orðum. oc firir hui er þessi strengleicr var gorr oc kallaðr Milun. Milun var i Valess fœddr dyrlegr maðr oc vel kyniaðr. I þui fylki bio einn ricr lenndr maðr. en ei er mér nafn hans kunnict. hann atti eina friða dottur. hoska oc hygna oc kurteisa mey. Sem hon fra til Milvns. þa toc hon at elska hann mioc. oc sendi til hans sendimenn sinn oc sagðe. ef honum licar. þa vil hon giarna elska hann. En hann fagnaðe mioc þeim tiðendom
