miclvm harmi dauða þeirra. Þrea daga helldu þeir likum þeirra ofan iarðar. þa var buin þeim steinþro oc logð i bæðe saman. oc reðo þat allir at þau skylldo þar a fialleno vera gravin. oc er sva var gort. þa foro aller i brott. Af þessvm atbvrð barnanna var iafnan fiallit (kallat) tveggia elskannda. En Bretar gerðo siðan af þessvm atbvrð strengleic þann er þeir kalla tveggia elskannda.
XI.
Guruns lioð
1. Þeir er bva i borg þeirre er heitir Svsvezun[2] vitu þenna strengleic er Gurvn heitir. hvar af hann var gor. oc með hverivm hætti. Gurun var ættaðr af Brettlande dyrlegr maðr oc ricra manna. Faðer hans var ricr konungr. mioc hyggenn oc kurteiss. Moðer hans var ricra manna. Scota konungr var broðer hennar. Nu sem Gurun var fullkominn maðr at afle oc skynsemð þa sendo þau hann til Skota konungs moðor broðor sins. Konungr toc vel uið honum oc tignaðe hann yuir alla oc gerðe hann sér hinn kærazta. oc þui nest sem hann kunni riddara vopn bera. þa gerðe hann hann at riddara. oc eftir raðom raðgiafa sinna. þa gerðe hann hann iarl yuir þeim monnvm er Vales heita. Gurvn var hinn friðazti maðr. at allum limum vel skapaðr. oc unni einni mey er var systur dottir drotningarennar sva alla tolf manaðe. at hann gerðe henni ei kunnict oc ei bað hann hennar. þui at hann hugðe oc ottaðezc at hon mynde syniazc honum. oc hugleiddi hann með sér at betra er at hafa biðlunnd en rapa til uvissar vanar með skunnda. oc missa sva þess er til hyggr. Einn dag þui nest bar sva at. at Gurvn for at skemta sér i morc at veiða dyr. oc hafdi við sér harpara einn. er meistare var allra harpara þeirra er i þui lannde varo. Oc firir þui at Gurvn vissi at harparanom varo kunnigar allar meyiar þess rikis. þa rannzacaðe hann af honum gorsamlega oc hveriar hellzt varo friðaztar at atferð oc kurteisi oc hveriar af þeim hellzt være ælskannde. Harparenn nefndi allar. en þa lofaðe hann mest yuir allar þa er Gurun unni. Sem hann hafðe heyrt hann sva mioc lofa þa er honum bazt licaðe. þa lagðe hann hendr um hals honum oc mællti. Vin kvað hann. ec vil gera allt þat er þér vel licar. þui at þu veizt at þu matt mikit tia mer oc mikit at gera at raða mer heillt oc micla hialp veita mér um þa mey er þu hevir sva mioc frægt oc lofat firir mér. Ec heui lengi elskat hana. en ecki heui ec enn rœtt við hana. Þa svaraðe harparenn. kynlect þycki mér kvað
