Sva lengi hafðe hon hann i sinv fostri at hann matte vel riða oc fara at fuglaveiði oc dyra. Đa fecc moðer hans honum finngrgvll foðvr hans oc bauð honum at gæta vannlega. Siðan bio hon ferð svnar sins rikulega oc sennde til Fracca konungs vel lærðan ollum goðvm siðum oc hirðlegre heyveski. Hann dvaldezc sva lengi með Fracca konunge. at hann gerðe hann riddara. oc for hann þa hveruitna at atreiðvm oc reyndizc hann sva oflugr at engi stozc honum i vapnum. sva at af reysti sinni gerðizc hann lofsæll oc frægr firir alla felaga sina oc logunauta. oc gecc i felagskap hans mikill fioldi riddara. Siðan for hann með felagum sinum vt i Bretland. þangat sem heitir fiall hins helga Michaels til atreiðar. þui at hann vill kannazc við Breta. Nu sem var samnaðr mikill fiollde hvarstveggia liðs. þar var faðer hans i þeim flockinom imoti honum. oc lengi hafðe langat til at eiga vapnaraun við þann hinn unga riddara. Sem hann kom i fylkingena oc imoti honum. þa let hann siga spiotið oc stefnde at honum. oc mœttuzc þeir þa með horðvm hoggvm. En svnrenn fellde foður sinn. En hvargi vissi til annars. þui at Doun kennde hann ei. oc særðe sveinnen hann miclu sare i armlegginn. Sem hætti atreiðenni. þa sendi Doun eftir sveinenvm at koma oc rœða vid hann. oc hann þegar skiot þangat riðannde. Doun mællte þegar til hans. Vinr kvað hann. hvat manni ertv er felldir mic af hesti minvm. Herra kvað hann. ec veit eigi með hverivm hætti þat var. þeir manv vita er nestir varo. Vinr kvað Doun. rið hengat til min oc lat mic siá hendr þinar. En sveinnen var kurteiss oc dro þegar glofa sina af oc synde honum bæðe hendr sinar oc armleggi. Sem Doun hafðe set hendr sveinsens. þa kenndi hann fingrgull sitt á fingre hans. Sveinn minn kvað hann. i dag er við hittomzc i atreiðenni. þa vissa ec at þu vart ættingi minn. þu ert hinn oflugazti oc hinn harðazti i vapnum. kom oc kyss mic. Þu ert svnr minn. ec em at visu faðer þinn. Mikil metnaðar kona er moðer þin. með miclo ærviðe gat ec sott hana. Þa er ec hafðe spusat hana. þa for ec þui nest i fra henni. alldre siðan vitiaða ec hennar. Þat fingrgull er þu berr a hendi fec ec henni. oc veit ec at hon hevir (þer) fengit. þa er hon sendi þec i Fraccland. Herra kvað hann. satt segi þér. Þa kystuz þeir með halsfaðman[4]. Siðan foro þeir með hestum sinum yuir Ænglandz sio. oc fœrðe þa sveinninn faður sinn til moðvr sinnar. er lengi hafðe til langat heimkvamo hans. Hon tóc við honum i miclum fagnaðe sem eignvm spusa sinvm oc herra. Siðan lifdo þau i miclum friðe oc fagnaðe marga vetr
