ardag einn mioc arla er Doun hof dagleið sina. oc reið hann þa sva skiott allan dag. at hann lavc dagleið sinni firir kvelld. oc er hann var kominn til Edeneborgar. þa var honum þar rikulega fagnað með mikilli tign oc sœmd.
3. Siðan sem hann hafðe rœt uið meyna þat sem honum samde. þa leiddi hon hann i vel buit hus at huilazc þegar honum licaðe. En riddarenn bauð monnvm hennar at fa ser þurran elldevið oc bera þangat i svefnhusit. oc gerðo þeir sem hann mællte. Siðan byrgðe hann hurðena oc lagðizc i hia elldenum oc bacaðe sec. sva at a þeirre nótt svaf hann allzecki. oc ei lagðezc hann i huilu þa er honum var bvin. þeir er mioc moðer verða girnaz at liggia hœgt. en um morgenenn heuir þat snuiz til ubœtilegs skaða. þui at þess harðare er moðr maðr liggr. þess skiotare endrskapaz honum afl hans oc styrcr. Um morgonenn at primamalom þa stoð hann vpp oc klæddizc. oc þui nest gecc hann at rœða uið meyna oc krefia formala sins. Đa svaraðe mæren. Unnaste kvað hon. þat ma ei enn sva vera. þui at þu verðr fara sva langt sem ælftr min flygr. siðan skalltu fa min ón amælis. sva at þat skal ei dvelia. Þa beiddizc hann frest allt til þess er Balarð hestr hans være huilldr. oc sialfr umœddr. oc gaf hon honum frest til fiorða dags. Đa hof Doun ferð sina. Balharð liop en elftren flaug. oc er vnndr at hon sprengir hann ei. Um kvelldit komo þau bæðe i einn rican castala. Doun huilldizc þar sva lengi sem honum licaðe. oc þa er hann for i brott aftr til Ædineborgar at krefia þess er honum var skilt. mæren matti ei þa lengr syniazc honum. oc stefndi þa til sin ollvm hofðingivm oc hinum hygnaztom monnvm. er i varo riki hennar. oc eftir raðom þeirra þa giftizc hon Doun oc gerðe hann (herra) allz rikis sins með rikum sœmdum oc miclvm fagnaðe.
4. Dovn helldr rica veizlv þrea daga eftir bruðlaup sitt. oc veitti miclvm fiollda af margskonar goðom drycc. En hinn fiorða dag mioc arla stoð hann upp oc klæddizc oc var honum þa fram leiddr hestr hans. oc gaf hann goðan dag spusv sinni. þui at hann vill nu heim fara i fostrlannd sitt. Þa gret spusa hans oc illa lét oc bar mikinn harm at bonde[3] hennar vill við hana skiliazc. Frou kvað Doun. ec fer nu ifra þer oc veit ec ei hvart vit finnvmz oftar eða ei. Đu hevir fengit getning af mér. Ef sva er sem ec hygg. þa mantu sun fœða. Þetta fingrgull mitt skalltu hirða honum. oc fa honum þa er hann er vaxinn maðr. Hon viðr toc fingrgulleno. En hann for sva buit i brott oc dvaldez þar ecki lengr. Nu var þat sannazt at frvvan var ulétt. En i þeim tima er sunr hennar fœddezc. þa fagnaðo aller vinir hennar.
