þa buðuz þeir of mioc fram. riðv einir fra liði sinu. sva fiarre at hirdlið þeirra vissi eigi hvar þeir komo. Fyrir þui keyftu þeir dyrt ofdirfð[1] sina. þui at þeir varo drepner þrir. en hinn fiorðe var særðr til ulivis i gegnum læret oc sva hann miðian oc igegnvm sva at ytti at baki honum. En þeir er særðo þa castaðo skiolldvm þeirra þar a vollenn i hia þeim. Allir harmaðo fall oc dauða þeirra. þui at þeir er særðo þa vissu ei hvat monnum þeir varo. oc villdo eigi hava drepit þa at ser vitanndom. Þar varo stadder betr en tvau hundrat manna. Allir þegar sacar harms oc hormvngar er þeir fengo af falle slicra hofðingia er sva varo frægir oc vaskir oc vinsælir. at hverr maðr[2] unni þeim oc tignaðe þa með allzkonar þionasto. tocu þegar hialma af hofðum sér oc slitu har sitt. Siðan leto þeir bera lic þeirra til bœiarens.
3. Sv hin rika fru sem hon hafðe þenna atburð fregit. þa fell hon þegar sem dauð være til iarðar. Sem hon upp stoð. þa kærðe hon hvern[3] þeirra með sinv nafne. Vesol kvað hon. hvat skal ec nu gera. alldre fæ ec huggan meðan ec livi. Ec unna þessom fiorum riddarom. oc girnumzc ec einn sem hvern þeirra fiugvrra mer eigin spusa. þeir hofðu aller gnogan goðleic. oc hinir villdazto menn varo mér yuir hvetvitna unnande. Nu veit ec ei hvern mér samir mest at kæra. Þui ma ec nu ei lengr fela ne leyna lunderni mitt. þar sem (ec) se dauða þria unnasta mina. en þec hinn fiorða með dauðlegom sarom lifa. En þeim er i dag varo grafnir gerðe gvð micla oc millda miskunn. Þa su hin rica frov sendi eftir þeim er hon vissi hina hygnazto læcna. oc fecc riddarann i þeirra gæzlo. oc la hann þa i svefnhusi hennar allt til þess er læcnir hafðe grœtt hann. Einn dag sem hann var grœddr. þa rœdde frovuan mart við riddarann oc ihugaðe mart. En riddarenn hugðe þa at henne oc sa at hon var i mikilli ihugan. oc mællte hann þa til hennar. Frv min kvað hann. hvat ihvgar þu með sva miclu athygli. Seg mer. Unnaste kvað hon. ec ihuga gratannde ast þina oc fall felaga þinna. oc vil ec lata gera strengleic um yðr fiora felaga er ec hafða elskat. oc skal ec kalla hann fiorfalldan harm. Riddarenn þegar sem hann hafðe skilt svaraðe skiot. Lat gera frov kvað hann nyian strengleic. oc calla hann harmsfvllr. þui at sv er ec ann yuir allt þat er i er heiminvm se ec oftsamlega ganga i hia mér. oc rœðer við mec snimma oc silla. oc ma ec enga huggan af henni fa. firir þui skal strengleicrenn vesæll heita oc harmsfullr. Đat veit trv min kvað hon. þat licar mer vel at strengleicr þessi se sva kallaðr. Đessi saga var efni oc upphaf. oc af
