2. Einn dag sem hann var riðinn með hirdliði[2] sinv a veiðar. þa gec drottning með meyivm sinum at skemta sér i einn fagran grasgarð eftir mat at[3] nóndags tima liðnum. oc sende hon eftir meyium oc rikvm konvm oc lec ser með þeim. oc gerðo þær ser micla skemtan oc ato þær þa flestar allar af margskonar goðo alldini. er þar var i garðenum. En drottning kennde at henne þyngdizc[4] nockoð. oc lagðiz niðr vnndir einvm nyvoxnvm uiði. þar sem henni hugnaðe bazt. oc hallaðez at mey einni er settizc unndir hofuð henni. Nu sem drotning kende ser þungleic þa kennde mæren miclu meira. oc sofnaðe þa drotning oc hallade hofðe sinv. Sem hon hafðe sofnat oc upp stoð. þa villde hon eftir ganga þeim er i brott varo gengnar. oc hon fann enga þeirra. Þa sa hon einn riddara riða at sér tomlega með hœgre ferð. Þesse var hinn friðaste maðr þar allra þeirra er þa varo livannde. hann var klæddr rikulega hinvm bezta bunaðe. i meira monnum[5] virðulegr oc vel vaxinn. Sem hon sa hann at ser riða þa ottaðez hon at hon var einsaman stodd. oc nam hon þa staðar oc stoð kyr. oc ihugaðe at þessi mynde vera ricr maðr sa er finna villdi konung. oc i þui kom hann at henne oc heilsaðe henne vel oc kurteislega. En hon þaccaðe honum kveðiv sina. Đa tóc hann i vinstri hond hennar oc mællte fru kvað hann[6] . . . . . . . . . . . .
VIII.
Chetovel.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . herklæddozc sem skiotazt oc ut riðu or borgenne. En riddarar þeirra bivgguzc eftir þeim. Þeir monu lióta nu harðan leic. þui at þeir er uttan varo borgarennar kenndu merki þeirra oc vapnabunað. oc riðu þa imoti þeim fiorom fiorir riddarar. tveir Flæmingiar oc aðrir tveir Hommęrkir. leto þegar siga merki sin oc stefndu at þeim. En hinir fyrir ufusir at flyia sa þa at sér riðande. leto siga spiot sin oc caus hverr sér felaga. allir fusir at finnazc. oc mœttuzc þeir þa með horðum hoggvm. at þeir fiorer er imote varo fello aller i senn oc fecc engi vprisu.
2. Sv hin rica oc hin friða frou var þa gengin i tvrn einn. oc matte vel kenna þa sina menn oc þeirra atævi. oc sa hon at hennar fiorer vnnastar sigrazc a hinum oðrum felagum er imoti þeim riðv. oc reyndozc þeir þa raustir oc frægaztir allra. En er at kom kvellde
