Konungrenn oc Desire namo baðer staðar vnndir einum miclvm viði. oc skutu þeir baðer i senn at einum hirti. oc gato þeir hvarki sært hann ne drepit. oc komo niðr skeyti þeirra skamt ifrá þeim i grasvollinn. sva at baðir þeir sa. oc þottozc þeir baðer suivirðir oc spottaðer. at hiortrinn komzc usarr vnndan þeim. oc castaðo þeir þa bogum sinum. oc toco af benzlvm. oc toco orvar sinar þar sem þær varo niðr fallnar. Þa mællte Desire. At visu ero þetta kvað hann sionhverfingar at við finnvm ei orvar ocrar er nv beint her niðr fello i augliti beggia occarra. at visu samir ocr undra þat er við siom oc uitum sva kynlect vera. Nu sem þeir rœddo þetta. þa sa þeir einn friðan svein vel vaxinn. fagran i asyn. clæddan kyrtli rauðvm af hinu bezta skallati. hann var hinn friðazti maðr oc mikill vexti. har hans gult með fogrvm loccum. annlit hit friðazta með rioðvm lit. oc bar hann baðar orvarnar i hendi ser. Oc hann hinn curteisazti i skipan orða sinna heilsaðe fyrst konunginum. oc fec honum or sina. en þui nest fec hann Desire sina or oc mællti fogrum orðvm oc bliðum til hans. Herra kvað hann. þu ert faðer minn. Moðir min sendi mic til þin at kannaziz við frændr mina oc her dveliazc med þér. Þa er þu rœddir (i) fyrstonni uið moðvr mina a skoginum þa gaztv mic. oc gaf hon þer þa fingrgull eit. siðan tyndir þu þui oc var þer mikill harmr af þui oc ryggleicr. nu heui ec her þat fingrgvll með mér. oc skalltu lata á fingr þér. En Desire kende þegar fingrgullit oc toc sveininn i faðm ser oc kysti hofuð hans oc hals. munn hans oc kinnr betr en hunndrat sinnum. Konungrenn oc allt hit villdazta hirðlið kysto sveininn oc toc við honum vel oc tigvlega. Oc sagðe þa Desire konunginom hvar hann var getinn. oc for hann þa með konunge. oc var vel latinn af hverium manni. Faðer hans unni honvm oc hafðe hann sér hinn kærazta. oc matte hann hvarki sova netr ne daga.
9. Sem hann hafðe verit með feðr sinum tva manaðr oc cannaz við foðvr sinn oc frændr. þa einn dag reis hann arla upp oc klæddizc. oc gec hann þa firir foður sinn. sem hann kom frá kirkiu. oc villdi þa stiga a hest sinn. oc mællti þa sveinnin til foðvr sins. Herra kvað hann. skilit orð min. ec vil taca leyui af yðr oc fara til moðvr minnar. þui at ec ma eigi her lengr vera. Nei sagðe faðer hans. firir gvðs sakar hui villtv fyrirkoma mér oc drepa mic. at sonnv villda ec helldr deyia en sia þic skiliazc við mik. Herra kvað sveinnenn. ec ma engvm kosti her lengr dveliazc. oc þegar leypte hann hestenom. En faðer hans fylgde honum oc þottezc of seinn vera at hann gat ei fylgt syni sinvm. þui at hann ottazc at hann tyni honum. Nv reið hann sem skiotazt. sva at iafnan lét hann hestenn spora kenna. Oft nefnde
