þui nest gaf hann honum hærklæði. oc gærði hann riddara. for þægar yvir Ænglannz sio oc dualdizc hann nokkora stund i Normanði oc for hann i Brætland at atræiðum. oc gærðezc hann af vasklæik sinum hinn frægasti af Frankis riddarum. oc var hann hinn vinsælasti af ollum þioðum þæim sem hann var kunnigr af riddarascap oc vasklæik sinum. En ef æinnhuerr riddare or oðru lande fœre at frægia rœysti sina til atræiða eða þar sem ufriðr var. þa gærðes hann felage hans at tiá honum at hann skylldi æigi hærtekinn vera ne sælldr ukunnum riddarum. Nu var Desire .x. vetr uttan landz sua at hann for ækki hæim þess amillum. frægði oc framði sialvan sec tignum oc sœmdom villd oc vinsælld huerskonar þioða. allt til þess er konongr sendi honum orð. at hann fari hæim i fostrland sitt. Sem hann kom hæim i konongs hirð. þa hellt konongr hann með hinni mesto tign (oc) æinkænnelegom kærlæik saker kurtæisi hans oc vasklæiks[4]. þui at hann var hinn raustasti riddari. vel i hinum harðastom viðrskiftum. oc hinn friðasti at vexti oc ollum limum (oc) likamsskæpnu. Sua var hann konongi kærr oc væl þokkaðr. at æigi villdi hann lova honum at fara or hirð sinni. allt til þess er konongrenn kom (i) Kalatir. Đa sændi faðer hans æftir honum at hann skylldi hæim koma oc sia oc finna moðor sina. Nu var þat a andværðo sumre sem hann hæima huillzk hinn fiorða dag þa stoð hann mioc arlla upp oc klæddizc dyrom oc rikom goðom gangværium. skyrta hans oc nesto likams klæði voru af huitu silki. ollu sumars blome huitare. en kyrtill hans oc yvirklæði af hinu bæzta skarllati. oc krafðe þa spora sina. oc var þa frammlæiddr hinn goðe hæstr hans með ollum ræiðarbunaðe. hann vill a stiga hæstinn oc riða at skæmta sér. Hæstrenn var hinn villdasti oc mykill væxti. en hann hinn liosasti at allum likam.
4. Sem hann var astiginn hæstinn þa syndizc hann yvir alla hinn friðasti riddare með fogrum fotum oc friðum oc væl voxnum bæinum. Studdizc hann i istigum sinum oc laust hann með sporum hæstinn oc lœypti hann hæstinom uændilega dala. oc for hann með þessom hætti æinn saman on felaga oc stæfnde þangat sem menn kalla huitaskogenn. oc sa hann þar marga fagra viði með laufom oc blomum. oc hævir hann hœyrt fugla syngia sua fagre roddu. at hann lysti til at lyða. snys hugr hans allr oc hiarta. oc allr þottezc hann a lofte vera. Siðan ræið hann framm i morkena. I þæim skoge þar sem þykkastr var bio æinn æinsætomaðr. en hann var vanr at vitia hans stundum aðr en hann fœre uttanlændis. Hann þa oft allden hit bæztta af honum i bærnsko sinni. þa er hann for at væiða með feðr sinom.
