sua at þæir hofðu nalega tækit hann oc slitit oc dræpet. Sem hann kændi konongenn þa liop hann þægar til hans at biðia ser miskunnar. Sem hann kom at honum. þa lagðe hann baða fœtr i kne konongsens oc kysti læggi hans oc fœtr.
6. Sem konongrenn læit hann þa ræddæzk hann miok. oc kallaðe[4] miok a sina menn. Herrar sagðe hann. skyndit hingat oc set huat undr her er til. Þetta kuikuendi hævir mannz vit. litillæzc oc biðr miskunnar. Rækeð aftr hundana alla oc gætið at ængi liosti ne mæin gere. þui þætta dyr hævir skyn oc skilning. oc kænnir mek at visu sua sem ec hygg. Þessu dyri gæf ec grið oc frið minn. oc vil ec ækki hær væiða daglangt. Þui nest snæri konongrenn hæim. en Bisclaret fylgði honum oc sem nest matte hann. oc vill ængom koste skiliazt við hann. oc hafðe konongrenn hann með ser til kastala sins oc unni honum. oc likaðe honum æinka vel þætta dyr. oc bauð hann allre hirð sinni at ængi skylldi mæin gera ne liosta dyr hans. sua sem þæir villdi hava vinatto hans. þuiat hann hafði alldregi fyrr þuilikt dyr sét. oc fyrir þui þotte honum kynlegt oc varðvæitte með myklom kærlæik goðom vistum oc hinum villdasta drykk. oc gætto aller þess er konongrenn bað at vera væl við dyret. oc var þat iafnan með bæzstum riddarom þæim er konongenom varo kærastir. oc suaf hueria nott hia konongs rækkio. oc var þetta dyr hueriom manne kært. er i hirð konongsens var. Hueriu sinni oc er konongr for hæiman. þa fylgði dyret konongenom. oc fann þa konongrenn at dyret unni honum. Sua var þat kurtæist oc hogvært oc miuklynt oc goðviliat oc alldri angraðezt þat við menn. oc ængom[5] gærðe þat mæin. þui likaðe þat væl ollum.
7. Nv er um þann atburð þui nest at rœða. konongrenn gærði rika væizlo at tigna æina hotið kononglega. oc stæfndi til ollum riddarom oc rikom monnum oc vinum sinum. er æigner oc riki oc sœmder helldo af honum. at koma oc tigna hotið hans oc þiggia væizlu hans. En i fylgð oc fiolða þæirra þa kom sa riddari er fenget hafðe kono Bisclaret rikolega klæddr oc riddaralega. En æigi kom honum þat i hug. at hann myndi þar finna sua ner ser oc nalægan Bisclaret. Sem hann kom i konongs holl oc Bisclaret hafðe kænt hann. þa liop hann at honum oc græip hann með tonnum. oc kastaðe hann til iarðar. oc myndi þa hava bitit hann oc slitit oc ubœtelegt mæin gort honum. ef æigi være konongrenn. er kallaðe oc hæitaðezc við hann. A þæim sama degi væitti hann honum annat atlaup. oc æf hann væri æigi hæftr. þa myndi hann sua rettlega hava hæfnt sin. at allz ækki myndi a hava skort. Þetta þotte ollum kynlegt oc undraðo aller miok i konongs
