sælasti yvir alla hans maka gafugr riddare. hællt sec væl oc rikulega oc var hinn kæraste sinom herra. vinsæll oc goðviliaðr allum gronnum sinum. Þesse pusaðe æina friða kono hoska oc vel siðaða. oc unni huart þæirra oðru. Nu var æinn lutr sa er hænni var mæst til angrs. at hon misti hans þria daga fulla i huerri viku. sua at hon vissi æigi huært er hann for. eða huar hann var komenn. oc ængi af hans monnum kunni nokot at sægia af honum. Einn dag sem hann var hæim komenn oc i holl sinni bliðr oc glaðverr. þa spurði hon hann æftir. Herra sagðe hon hinn friðaste unnasti. ec villda giarna spyria yðr æins lutar ef ec þœrða. oc þer æigi fyrir kunnið. Þægar sem hann hœyrði orð hænnar. þa halsfaðmaðe hann hana oc dro hana til sin oc kysti oc mællti til hænnar. Vnnasta sagðe hann spyr þess er þu villt. Engi lutr er sa er þu villt vita oc mer er kunnegr er ec scal æigi sægia þer með sonnum goðvilia. Þat væit tru min herra minn sagðe hon. nu hævir þu mioc huggat mec. Herra sagðe hon. ec em þa iafnan rygg oc rædd oc i miklum angre um daga þa. er ec missi yðar. oc oll em ec hugsiuk oc harms full oc ottomk ec miok at ec tyna þer. Nema þer huggið mec skiott þa fæ ec dauða af þessom harme. Nu hinn kærasti unnasti sagði hon. ec bið þec sua sem þu villt gæta lifs mins þa sæg mer huert er þu ferr oc huar þu ert oc i huæim stað þu býr. þui at ec ottumk at þu unnir nokorri kono hia mer. oc ef sua er þa ertu fœlltr oc villtr oc ec svivirð oc dauðven af þessom harm.
3. Fru sagðe hann miskunnið orðum yðrom. þui at mer man værða at skaðe oc mæin ef ec sægi yðr. Ec man þa tyna ast þinni oc fyrir koma sialfum mer. Sem hon hafðe orð hans hœyrt þa villdi hon með engom kosti sua buit lata vera. hælldr lokkaðe hon hann oc mœdde sua lengi með bœnom oc bliðlæti. at hann gærðe hænni kunnegan allan sinn atburð oc mællte. Fru sagðe hann. ec hamskiptumk oc lœyp ec um morkena æinn saman þar sem hon er þykkazt. oc livi ec við dyra holld þæirra sem ec dræp. Sem hann hafði allan sinn atburð talt hænni. þa spurði hon hann þægar huart hann gengi klædr æða nœkkuiðr. Fru sagðe hann nokkuiðr lœyp ec. Herra minn sagðe hon huar ero þa klæði yðor. Fru sagðe hann þat vil ec ængom sægia. fyrir þui at ef klæði min være fra mer tækin oc vissi nokkor huar er þau lægi. þa væra ec iafnan i þæim ham. oc alldregi fenga ec huilld ne ró æða aftrkuamo i mannz ham. fyrr en klæði min være mer aftr fengin. oc vil ec engom segia. huar ec hirði þau. Þa suaraðe hon. Herra minn ec ann þer fyrir huetvetna framm þat er i er hæimenom. Engan lut samer þer at lœyna mec. fyrir þui samer þer
