oc aftr snuen a hann sialfs hans illzka. en hinn hæill oc væl halldenn er hann ætlaðe at dœyða. En ræðesmaðrenn fann þægar þat sem titt var um herra hans. oc vissi þa at sonnu at þau hofðu raðet honum dauða. Hann græip með skunda kono sina. oc skaut hænni at hofði ovan i kæret. oc luku þau þar bæðe sinu svikafullu livi mæð værðugum hætti.
11. En sa er rett kann at skynia oc skynsemd hævir rett at skilia. af þessarre sogu ma hann sannfrœðazc. at sa er oðrum gærer svik oc ætlar dauða. ma fyrr giallda sinnar illzsku. en hann megi þæim fyrir koma er hann villdi giarna illt gera.
12. En sa er þessa bok norrœnaðe ræðr ollum er þessa sogu hœyra oc hœyrt hava. at þæir girnizc alldregi þat er aðrer æigu rettfengit. huarke (fe) ne hiuscaps felaga. ne ovunde alldre annars gott næ gævo. Þui at guð skipar lanom sinom sem hanum synizc. gæfr þæim er hann vill gævet hava. fra tekr þæim er illa nyta. æða ælligar at ræinsa þa oc rœyna sem hinn hælga Iobb. Girnizc oc ængi at auðga sec af annars dauða. þui at marger dœyia þæir fyrr illum dauða er oðrum æfna oc ætla skiotan dauðan. Þui at guð yvir vakter misværkum mannanna oc ser illvilia þæirra. snyr upp a þa sialfa þær illzskur er þæir oðrum gilldra. Guð er vornn oc varnaðr. gnog gæva oc urugg gæzla saklausra oc mæinlausra. ryðr skiott oc af þæim rindr uvini oc umsætr[12] allzskyns. Girnizsk oc alldrægi at gera þæim svik ne svivirðingar er yðr gera tign oc þionosto. sœmder oc sama. þui at þæir ero dalegstir i þæsso livi. en væslastir i oðru livi. er giallda illt fyrir goðvilia i þesso livi. Ef þer vitið oc kænnið yðr sækkia við guð i mæinum oc misverkum til þæirra er yðr þionat hava oc yðr tignat. bœteð við þa eða þæirra arva. er skylldaster ero. ef hinir ero brott tækner. mæðan er þer haveð tima oc frælsi þessa lifs. þui at ækki tær þæim i æilivu livi er hafna at bœtazc i þæsso livi. Ecki tæði þæim hinum rika manne er syniaðe hinum hælga Lazaro likþram brauðmola borðz sins. þa er hann bað hinn hælga Abraham miskunnar ser i pinslum. at Lazarus skyllde kœla brænnande tungu hans. oc þa hann æigi. Hann villdi oc at brœðr hans hylpizt er æftir hann lifðu. oc tæðe honum huarki. Fyrir þui hialp honum allz ækki i æilivu livi þat sem hann bað oc villdi. at hann hafnaðe at nyta frælsi lifs. mæðan er hann hafðe oc mætte. Til slikra mællti hinn hælgi Augustinus þetta. Quia cum potuit homo bene facere noluit. inflictum est ei non posse cum uelit.
13. Seð vinir guðs. Ekuitan rikr herra oc agætr hofðingi svæik
