Brætlande funnusc. En yðr se frœðe ok friðr oc fagnaðr er hœyrt haveð. Amen.
II.
Eskiulioð
1. Her sægir nu annan atburð annarrar sogu oc var af þessare þat lioð gort er Brættar kalla æskiulioð[2]. en ec vil sægia yðr æftir kunnasto minni. I Brætlande i fyrnskonne bioggu tvæir riddarar. goðer grannar oc hinir bæztu felagar. rikir menn oc væl æignaðer oc mioc fiaðer. vasker oc traustir at riddarascap. hinir hœverscasto at kurtæisi oc ollum goðum hirðsiðum. oc huartvægge þæirra atte friða puso. Oc bar þa sua at at onnur þæirra varð ulett af æignum bonda sinum. oc bar hon hofn sina æftir til siðvæniolægs burðar i tima. oc fœdde hon þa tviburur. tvau fogr svæinborn. oc var bonde hænnar miok fagnande þæssom atburð burðar hænnar. Nu af þæssom fagra atburð oc þæim fagnaðe er riddarenn fecc af gætnaðe sinom. þa sændi hann orð granna sinom oc hinum bæzta felaga at koma til sin oc at vera guðzifi hans i skirnarhallde annars sunar hans oc gæva honum nafn sitt. Nu sem sa hinn riki riddare sat yvir matborðe þa kom sændimaðr granna hans oc felaga oc sættiz a kne fyrir borðe hans. oc hæilsaðe honom oc talðe honom ærende sitt. Riddarenn þakkaðe guði oc gaf sændemannenom felaga sins goðan hæst. En pusa riddarans er hia honom sat at borðe lo at orðom sændimanzsens. þui at hon (var) grimm kona oc drambsom. illmalog oc ovundsiuk[3]. oc mællte hon þa hæimslega allom a hœyrandom er i varo hollenne. Guð hialpe mer sua kuað hon at mer þykkir þat kynlegt huar þæsse hinn goðe maðr tok þat rað at hann hævir orð sænt herra minum. oc þo skom sina oc svivirðeng. at kona hans hævir fœðtt tva sunu af huæim þau ero bæði suivirð. þui at ver vitum huat þar til kœmr. Þat var alldri fyrr oc alldri man verða at sa atburðr mege við koma at æin kona mege fœða i senn tvau bornn nema .ii. menn have atta hana. Spusi hænnar oc herra læit længi til hænnar ræiðum augom oc grimmum oc mællti. Fru hætt slikum orðum. þer samer illa slikt at mæla. þat vitu aller dugande menn þessa landz. at su hin goða kona var alldregin illmællt ne rópað. þui at allt folket er kann hana oc frægit hævir til hænnar væit at sonnu at hon er trygg oc goð kona. fræg oc lofsæl at ollum goðum lutom oc kurtæisri kuænsko. oc hinnar bæzttu ættar þessa landz. oc iafnan veret roplaus oc sua svivirðinga. En þæir er i hollenne varo oc orð hænnar hœyrðo foro með þæsso rope sua miok
