at hon kome at fagna gæstom hans. oc su hin friða fru með hænni er honum var sua æinkannlega ast a. Þær varo rikulega klæddar oc hælldozc þær i hændr oc gengo sua i hollena. Sem fruen hœyrði nafn Gviamars. Þa myndi hon i uvit falla æf æigi hællde mæræn a hænni. þuiat hon var litlaus oc hugsiuk. En Gviamar liop upp þægar sæm hann sa þær inngangande. Sem hann læit fruna þa sa hann miok a hana at vera viss af atævi hænnar. ef hann hæfði rætt kænt hana. Oc nokkoro siðarr mællte hann. Er æigi þæsse unnasta min. von min. lif mitt. hiarta mitt. min sœta fru er sua mioc unni mer. huaðan er hon komen eða huerr hævir hana hængat flutt. Nu hævi ec ihugat mikla hæimsku. þui at margar ero likar konor. en með þui at hon er sua lik þæirre er ec ann sua mioc. oc allr skælfr hugr minn oc hiarta. þa vil ec giarna rœða við hana. Oc gecc þa riddarenn framm oc kysti hana. oc sætti hana i hia ser oc mællte hann ækki flæira til hænnar nema þat at hon skylldi sitia i hia honum. Mæriadus hugði at þæim. oc fyrir kunni hann miok at þau leto sua bliðlega. oc mællte hann þa til Gviamars læiande. Herra sagðe hann ef þer likaðe þa villda ec at mær þæsse fræisti ef hon gæti aftr falldat skyrtu þina. Mikill fagnaðr være mér ef hon gæte nokot at syst aftr at fallda folldenn. Oc suaraðe þa Gviamar. Þui iatta ec yðr sagðe hann giarnsamlega. Oc mællti hann þa til fehirðis sins at fœra ser skyrtuna. oc fecc hann hana mœynne. oc tok hon viðr oc viðlæitaðe allt þat er hon kunni oc matte oc gat æigi lœyst. Sem fruen læit skyrtuna. þa kænde hon folldenn þægar. oc var þa hugr hænnar i myklo angre. at hon þorðe æigi þat sem hon villdi. til at taka skyrtunnar oc lœysa falldenn. Oc fann þægar Meriadus at fruen villdi viðlæita at lœysa falldenn. oc var honum mikill harmr at þui oc gat þo ækki at gort. oc mællti hann þa. Fru sagðe hann fræista þu nu huat þu kant at gæra at þessom fallde. er sua margar hava við læitat oc ekki at syst. þægar sem hon skilldi þat sem hann bauð hænni. þa tok hon skyrtuna oc hafðe skiott lœyst. Herra Gviamar undraðe oc kynlegt þotte. hann kænndi oc þo ivaðezc[25] hann i oc mællti þa. Þu hin friða skepna ertu þæsse unnasta min. sæg mer satt oc lat mec sia likam þinn. ef þu hævir bællti þat er ec læsta um þæc. Oc lagðe hann þa hændr sinar a siðu hænnar oc kænndi þægar bælltit oc mællti. Min hin friða sagðe hann með hueriom hætte komt þu hingat. eða hueriom atburð hævi ec þec hær fundit. Oc talðe hon honum þa pinsler oc mæinlæte oc væsallder er hon hafðe i turnenom haft fyrir saker hans. mæðan hon var þar illa hallden. oc þa atburði er siðan viðr kuomo. huersu hon kom or
