kallaðe a hann. Oc er suæinnen læit a bak ser. þa kændi hann herra sinn oc stæig þa af hæsti sinom oc fecc herra sinom oc fylgði honum með myklom fagnaðe. oc aller vinir hans fagnaðo kuamo hans. þui at hann var hinn vinsælaste oc hinn frægaste i fostrlande sinu. En siðan er hann hæim kom. þa var hann iafnan hugsiukr oc ahyggiofullr. oc villdo þa vinir hans oc frændr at hann kuangaðesc[18]. En hann villde þat ængom koste. oc mællte[19] hann at hann skyllde[20] engarrar[21] kono fa nema þæirrar er æftir kunni fallda skyrtu hans. huarki sakar rikis ne fiár ne fægrðar ne astsæmdar. Oc foru þæsse tiðendi um allt Brætland. oc kuomo þa til herra Guiamars allar þær ækkior oc mœyiar er friðastar oc rikastar varo oc kynbæztar i allu Brætlande oc fræista ef æftir gæte falldat skyrtu hans oc fannz allz ængi i allum þæim er þat kunni at gera.
16. Nv þæsso nest samer at syna yðr oc sægia fra þæirre hinni friðu fru er herra Gviamar villdi sua miok unna. Sa hinn riki gamle maðr er fecc hænnar æftir þui sem æinn af lendom monnom hans reð hanom. sætte hana i æinn hovan turnn. Þar hafðe hon illt um daga en værra um nætr. þar þolðe hon sua margfallegan harm oc hugsott oc piningar oc væsallder oc mæinlæte. angr oc uro. sorg oc svæfnlœysi. oc allzkonar mæin oc mæinlæte. at engi gætr ritat ne rannsakað. Sua netr sem daga var likamr hænnar oc lif i harm oc hugsott. oc var hon i turnnenom bætr en tva vætr með slikum valkom oc væsalldom. oc fecc þar allzænga huggan ne hiolp sinna harma. Oft kærande oc mælte hon. Herra minn Gviamar sorg er mer at ec sa þæc. myklu kys ec hælldr skiotan dauða en sua læiðar oc langar vesallder. Ef ek ma heðan brot komask þa scal ec þar a sioen laupa sem ec sa þec siðarst a skip ganga. Sem hon mællti þætta þa stoð hon upp. oc gæcc at duronom. oc fann (æigi) loko fyrir hurðenne. oc af þæssom atburð gecc hon brott oc fann allz ækki þat er hænni var til mæina. Oc er hon kom i hofnena sa hon skipet þar sem hon villdi ganga a kaf oc dræpa sæk sialva. oc gecc hon a skipet oc ihugaðe at þar være unnaste hænnar druknaðr. Oc er hon gat æigi a fotom staðet. þa let hon fallazc a skipet oc þolðe þar valk oc pineng.
17. Skipet tok þægar er hon var a komen hinn mæsta skrið oc lændi siðan a Brætlande undir kastala æinum myklom oc osœkelegom. En herra sa er þann kastala atte var kallaðr at nafne Meriadus. Oc fyrir þui at hann atte nokkot at sysla til æins græiva sins. þa var hann arlla upp staðenn oc villdi brott senda hirðlið sitt at gera skaða uvinom sinom. Sem hann sat hia æinom glygg i kastalanom. þa læit
