hiarta með kynlego angre oc undarlegre úro. oc bað þa fruen þionosto mœy sina at hon skyllde geva riddaranom svæfnhuilld oc ró. oc gecc hon þægar ifra hænni er hon gaf henni lœyvi. En fru hænnar var þa orvað oc tændrað þæim uroar ælldi er herra Guiamar kændi sec skæindan af uhofsamlegom hætte oc hug oc ollu hiarta.
11. Nv duælsk þar riddaren æinn saman fullr angrs oc astar uroar. en þo væit hann æigi enn at sonnu mæð hueriom hætte uro hans stendr. en þo finnr hann at fullo at ef æi vill su hin friða fru hugga harm hans þa væit hann at viso buenn bana sinn. Vakte hann alla þa nott með angre oc uró oc optsamlegom anduorpum. oc gængo alldregi or hug hans rœðor hænnar. oc fægrð hænnar augna oc anndliz oc allr friðlæikr vaxtar hænnar. oc mællti hann oftlega innan tanna ser. miskunna mer fru min. oc at komet at hann myndi kalla hana unnasto sina. En ef hann hæfði at sonnu vitat at hon kændi þess hins sama sars. þa myndi harmr hans nokot huggazt oc lass hans lettazc. en nu gærer hann blæikan oc bloðlausan.
12. Miok arlla sæm tok at daga. þa stoð upp su hin fagra fru oc klæddæzc oc kærðe hon at hon hafðe litt sofet um nottena. oc vollde þui uro astar hænnar er fostum bondum hafðe bundet hana. En mæren er þionaðe hænni fann þægar huat þæim var. oc at ast vollde huarotvæggia hanom oc hænni. oc at fruen var fastre ast tekin þæss riddara er þar dualdezc at grœða sár sitt oc þar huildisk i lofteno. En þo[12] vissi hon æigi til sanz nema af grunsæmð huart riddarenn unni nokot fru hænnar æða æcki. Sem fru hænnar var[13] i gengen kapellona þa gæcc mæren i loptet til riddarans. oc sættiz fyrir huilu hans oc mællte til hans. Herra sagðe hon. huert er fru min gængin. hui er fru min sua arlla upp staðen. En hann þagnaðe oc andvarpaðe. Oc mællti hon oðru sinni til hans. Herra sagðe hon þu annt at visu. Se við at þu lœynizc æigi oflengi. þu matt unna með þæim hætti oc þæirre er vel fellr ast þinni. Sa er unna vill fru minni honum samer mart at ihuga. oc være ykkur ast vel samfallen ef þit været bæðe staðfost. þui at þu ert hinn friðasti maðr. hon er hin frægiasta fru. En þa suaraðe hann mœynne. Ek em kuað hann þæirre ast tækinn. at skiott man mer snuazc til harms mæira. nema ec se skiota huggan. Hin sœta iungfru min viðr hialp mer þat sem þu matt. En hon þægar huggaðe hann oc het honom staðfastlega þat sem hann bað hana. Siðan gecc hon til fru hænnar oc sagðe hænni huilikan harm riddarann hafðe af ast hænnar.
13. Nv sem fru hænnar hafðe hœyrt þat sem hon mællti. þa
