at ec gere þer þann atburð kunnegan. er mer er fallenn. þa vil ec æigi lœyna þec. Ec em komenn or hinu minna Brætlande. oc var ec i dag a væiðar farenn oc laust ec i dag i væiðemorkenne æina huita kollu með or minni. oc er ec hafðe lostet hana þa flaug oren aftr at mer oc laust mec i læræt oc hævir sua miok sært mec at ec ottomk at ec værði æigi grœddr. En er ec hafði lostet kollona þa kærðe hon miok at ec hafða dræpit hana. oc mællte hon þa oc bolvaðe mer. oc svor mikinn æið at alldregi skyllda ec hæill værða ne grœðeng fa. nema kona grœdde mek. oc væit ec æi huar ec skal þa finna. Sem ec hafða hœyrt þesse orlog þa skunndaða ec or skogenom oc sa ec þa i hofn æinni þetta skip. oc fell mer hæimsca at ec dirfðumk a at ganga. fyrir þui þægar sem ec var a komenn þa tok skipet brott i haf. Nu væit ec æi huar ec hævi lænt. ne huat þesse borg hæiter. þui bið ec yðr hin friða fru min fyrir guðs saker oc hœyversku saker yðarrar miskunneð mer með hialpræðe yðro. þui at ec væit æi huert ec skal hæðan fara oc æigi em ec fœrr þesso skipi at stiórna.
9. Þa suaraðe honom su hin friða fru. Goðe herra sagðe hon oc hinn kærasta giarna vil ec væita þer hialpræðe. Þessa borg a minn herra oc allt landet umhuervis. hann er rikr maðr oflugr oc ætgoðr. en hann er miok a alldr siginn angraðr oc abruðigr. fyrir þui hævir hann her byrgt mec oc læst i þæssom stæingarðe er æitt at æinu er liðet a. oc æinn gamall prestr fyrir sættr gæzlomaðr er bol oc bál brænni. Sua em ec her byrgð netr oc daga oc æigi sua diorf at ec þore út at ganga nema minn herra sændi æftir mér. Hær a ec loft oc kapello oc þessa mœy mer fylgiande. Nu er þer likar her huilazt til þess er þer bœtezt oc batnar. giarna skulom ver þer með goðvilia þiona.
10. Nv er hann hafðe hœyrt rœðo hennar. þa þakkaðe hann hænne með sœtom oc sœmelegom orðum. oc kuaðsk vilia duæliask giarna með hænne. oc ræistezk hann þa upp or rækkiunne oc þær baðar studdu hann oc læiddu i lopt hænnar oc logðu hann þar i hœgia huilo. oc þuógo þær þa lær hans oc saret. oc er þær hofðu þuægit af bloðet giorsamlega. þa bundo þær fyrst um saret. Sem þau varo mett at kuælldi þa gecc hon i brott. Nu er honum væl gætet af gnogom mat oc goðum drykc. en ast hævir nu skæint hug hans. oc hiarta i úro. þui at su hin friða fru hævir lostet hann hugkœmelegre ast. oc kænnir hann nu þat er hann kændi alldri fyrr. Allu hævir hann nu glœymt fostrlande sinu fæðr oc frændum oc fostrbrœðrum. oc kænner hann allz ængan verk sars sins. Andvarpar[11] hann af ollu
