i gægnom læret oc nam staðar fastr i hæstinom. oc varð þa af stiga hæstinom oc fell hann þar a grasvollenn hia kollonne. En kollan er þar la sár virkti sar sitt oc kærði angr sinn. En þui nest mællte hon með þessom hætte. Harmr er mer at ec em nu drepen. en þu gaurr er mec særðe. þæsse skulo vera þin orlog. alldre scalltu fa lækneng huarke af grosom ne grasa rotom. ækki sculo tia læknar ne hæilsudrykkir at bœta þer. oc alldri scalltu hæill verða af þesso sare. er nu hævir þu i þinu lære. til þess er su grœðir þec er saker þinnar astar scal bera oc þola sua miklar pinsler hugsotta oc harma at alldri fyrr bar kuenmaðr þuilika. oc þu þuilik fyrir saker hennar. sua at aller þæir er ælscat hava oc framlæiðes sculo konor ælsca manu undra oc kynlegt þykkia með hueriom hætte er þit mattoð sua mykinn astar harm bera. Skrið brott sem skiotast oc lat mec hava frið fyrir þer. Þesse orlog skulo sannast þer.
4. Gviamar var skæindr oc þotte honom kynlegt þat sem dyret hafðe sagt honum oc ihugaðe hann þa i huært land hann skylldi fara til læknengar at lata grœða sar sitt. þui at honum likar æigi sua bunum at dœyia. Hann væit at sonnu oc hugr sægir honum at alldregi likaðe honum kuenna astar. oc alldregi sa hann þa er hanom være fyst a. ne þa er hann vissi at sar kynni at grœða. Oc kallaðe hann þa suæin sinn oc mællti. Vinr kuað hann lœyp sem skiotast hæsti þinum oc stæfn hingat fælagom minom. þui at ec vil tala við þa. Oc þa for svæinnen fra honum. en hann dualdesk æftir oc angraðe hann miok saret. Scar hann þa skyrtu sina oc batt um saret sem hann kunni. Þui nest stæig hann a hæst sinn oc stæfndi þaðan a brott oc skundaðe at firrazt felaga sina. þui at hann villdi at engi þæirra vissi huært hann snerizt. oc for hann þa af vegenom um þuæran skogenn. oc fann hann þa gatu grasvaxna. oc minkaðe þa skogenn. oc þui nest kom hann a sletta vollu oc kom hann at fialle myklo. oc undir fialleno rann á oc fylgðe hann anne til þess er kom til siovar. oc var þar hafnar vagr oc i hofnenne sa hann æitt skip. oc gecc hann a þat skip oc ræiste treet. En þat skip var kynlegom haglæik gort. þui at uttan borz oc innan matte ængi sia samfælling borðanna ne nægling naglanna nema sua var til synis sem æinn viðr være allt. oc komsk hann þa með myklo angre sarsins a scipet. oc hugði hann at menn være a skipino þæir er gætte skipsens. oc sa hann ængan mann þann er þar væri a. oc sa hann a miðiu skipi rækkio gorva með myklom haglæik. Forfialar varo gorvar með Salomons haglæik. gullgorvar með hinum fægrstu skurðom af cipres oc filsbæinum. En silkipell gullvofet
