anar. Sem hon var ór komin borginni oc varla halfan fiorðung fra borginni. þa heyrðe hon at allar klockur borgarennar ringdo oc op oc hormuleg læti þeirra er i castalanom varo. Þa vox harmr hennar. (fell hon) fiorom sinnum i úvit. oc er hon viðr rettizc þa stefnde hon at hellenom oc gec um sem skiotazt. oc kom þui nest i fostrland sitt oc til bonda sins. oc bio marga vetr með honum. oc gat hann alldre þess er hon hafðe misgort. Sva gec þat vannlega or minni hans sem hann hefðe þat alldre vitað. hvarki auitaðe hann hana ne mismællti til hennar. Sem sun þeirra var fœddr. þa leto þau vandlega fostra hann. hverr maðr vnni honum oc tignaðe hann. Ionet var hann kallaðr. I ollu þui konungs riki var engi honum iamfriðr ne iamningi hans at vænleic ne reysti. hinn milldazti oc hinn mesti reystimaðr. Nu er hann var fullkominn at afle. þa var hann gor riddare. Heyrit nu hverso at bar a þeim hinum samum tolf manaðom. At hatid hins helga Arons er halldin er oc helgat i Karlunborg oc morgum oðrum borgum. þa var herra hennar boðit til þeirrar hatiðar með vinum sinum sem landz siðvenia var til. Hann biozc heiman rikulega oc hafði með ser sun sinn oc spusu sina. oc bar þa sva at at hann for þangat. En a vegenum villtuz þau. oc vissu ei hvar þau varo komin. En með þeim var eitt ungmenni i ferðenni. oc gerðizc hann þa leiðtogi þeirra oc leiddi hann þau um veginn einn sva lengi at þau komo at einum sva fogrum castala. at i ollum heiminum var engi annar iamfriðr. Innan castalans var eit munclivi oc biuggo þar hinir reinlifazto menn. Þar herbergdu þau er fylgia skylldo til hatiðar. I sialfs abota herbyrgi var þeim rikolega þionat. oc þau virðolega tignat. Um morgeninn gengo þau til kirkiu at heyra messo fyrst oc ferðazc siðan. oc kom þa herra abote til þeirra oc bað mioc at þau dveldizc þar oc þiggia fagnað hans. Hann leiddi þau at sia þau hin dyrlego hus. er munkarnir i biuggu. hit friða svefnloft oc hina dyrlego holl er muncarnir i mataðoz. oc syndi hann þeim allan garðinn. Siðan er þau hafðo framt offrennd sina. þa gengo þau til borz. Sem þau varo mett. þa gec aboti með þeim i þau hus er þau hofðu ei fyrr séét. oc i þui komu þau i capitulo. oc sa þar eitt mikit leg er hult var gullvofno pelli er hvelgort var oc allt gvlloðvm saumat. At hofði oc fotom oc umhveruis legit brunnv .xx. kerti. kertistickur varo af brenndv gulli. en reykelsis[13] ker með hveriu þeir reyctu þann hinn sama dag leget með mikilli tign var af gimsteini þeim er heitir amatiste. Þa spurðu þau þa er þar varo barnfœddir i þui fylki um legit. hverr sa være er sva tigulega var grauinn. Hinir sem þeir heyrðo tocu þegar at grata oc gratannde[14] mællto. Đessi var
