hit mesta vnndr. oc rœrðizc þa holld hennar oc bloð oc skalf hon oll af ræzlu oc gnufði hon með hofði sinu. Riddarenn var hinn kurteisazti oc mællti fyrri til hennar. Fru kvað hann. ottaz ecki þo at (ec) segi þer leyndarmal mit. Dyrlegr fugl er gashaucr. ver urædd oc urugg. ger mec vnnasta þinn. þui at firir þui em ec hingat kominn. Ec heui lengi vnnat þer. oc innan[5] hugar mioc fyst til þin. alldre vnna ec kono fyrr en þer oc alldre skal ec annarre vnna en þer. [ei mætti ec[6] til þin koma or fostrlande minv. nema þu hefðer beðit mec. En nu ma ec at visu vera vnnaste þinn. Frun toc at hvggazc oc toc þa klæðe af hofði ser oc svaraðe honum. Giarna vil ec gera þec unnasta minn ef þu tryr a sannan gvð sva at ast ockor megi saman falla. Frv kvað hann. þu mælir rett. ec vil engum kosti at þu hauir sacar a mér ne illa grunsemd eða tortrygð. Ec trui vel a skapara allrar skepnu er frialsaðe oss or helvitis pinslum. er Adamr hinn fyrsti faðer var i batt oss. er af þui bannaðo tré át er gvð firirbauð honum. Alla trv mina kvað hann skal ec segia þer. sva at ei skalltu þar um þurfa ifaz. Þa svaraðe hon. vel heuir þu mællt. oc steig (hann) þa i reckiu hennar oc lagðizc i hia henni. en ei villdi hann hondum á henni taca. oc ei kyssa hana ne halsfaðma. I þui kom kerlingin aftr oc fann fruna vacna. oc sagðe henni at var timi til upp at stannda. oc villdi hon þa fœra henni klæðe sin. En hon svaraðe oc kvazc vera sivc. oc mællti hon skylldi skunnda prestinom til sin. þui at hon ræðiz mioc at deyia. þa mællte kerlingin. Herra þin kvað hon er i skog farenn. oc skal engi maðr her koma nema ec ein. Þa var fruin mioc angrað oc lét sem hon være i úviti. En þa ræddizc[7] kerlingin oc gec i brott oc læsti loftino[8] eftir ser. oc kallaðe prestinn sem skiotazt. oc kom hann þa laupande sem skiotazt. oc hafðe helga þionasto með sér. oc toc riddarenn við þionastonni. Siðan gec kapalinenn i brott. oc læsti þa kerlingen lofteno. Fruin la þa ihia unnasta sinum oc biuggu þau með miclum fagnaðe. þa er honum licaðe tóc hann heimleyui oc for i brott i fostrlannd sitt. Hon bað hann þa morgum bœnum at hann skylldi oft vitia hennar. Frv kvað hann. þa er þér licar man ec til þin koma. En þu gæt vanndlega at vit verðem ei svikin. Þessi kerling man svikia ocr oc segia herra sinum. En ef sva kann at at berazc sem nu heui ec sagt. at vit verðom suikin. þa komumzc ec ei sva i brot at ei verð ec drepinn. Riddarenn for þa i brott en unnasta hans eftir dvaldizc með miclum fagnaðe oc mikilli gleði. Um morgenenn stoð hon heil upp. oc var blið oc gloð alla þa viku. hellt hon þa licam sinn sem hon matte yndilegst. oc enndr fecc skiot alla
