biah tjatjek dari tjako, manuruik langgam tanah Minang, tjaro budaja tanah aia, atau djo sipat katimuran. Bak baganduah baruak djo tjigak, pai nan gadang kalimbin tibo tuka nan pandjang ikua, galak tuanku dalam hati. Djo tanang baliau mandjawabnjo, gajuang basambuik tjaro rantjak, labiah elok sahutan kato, djatuah lah rundiang dek tuanku.
Kok itu tuan undjuakkan
Pajah lah hambo dek bapikia
Tidak sarupo tapi saroman
Sadjanang balain ukia.
Limbak Tjajo ijolab rantjak
Tapi atikadlah manjimpang
Lah malabihi antjak²
Lah lipua budi tjaro Minang.
Lintje pulo tuan katokan
Nak taturuik aliran maso
Takadjuik hambo mandangakan
Bahaso apoko namonjo.
O! tuan Datuak Andiko, sulik hambo mamahamkan, manuruik kato tuan tjako, aliran maso nak taturuik, edaran zaman nak tatampuah.
Papatah ijo kito turuik, kalau sakali aia gadang, sakali tapian baraliah, tapi tidak dilua patuik, bilang pulau tinggalam padang, aia nan djaniah nan disauak. Tapi dizaman maso kini, asa tanamo aia gadang, karuah djo djaniah tak babeso, gadang aia malampau tabiang, lah bakintjo luluak djo karang, tabiang runtuah Samak lah londong, aua djo batuang tompang hanjuik, katjang miang tabalun pulo, lah samo bilia djo linta buang. Dek tidak mamiliah kanan djaniah, kurang mangana kabalakang, disitu mandi bakatjimpuang, manjalam baranang dapo, disangko kasadjuak lua dalam. Tapi kudian makan hati, palak lapeh gatalah tibo, balun kariang aia diabuak, kuman tumbuah kada lah datang, lah nipih kuku dek manggauik, padiah kadjantuang tasisiknjo.
58