On generale aprobas nia propozo, vicigar ‑ul per ‑er. Ma pri l’uzo di ‑ul quale sufixo di masleso, kelki astonesas ed opinionas ke ol esas kelke « shokanta ». Semblas a li stranja dicar ex. : fratulo, kuzulo, onklulo (mem forsan patrulo), pro ke l’ideo di masleso esas ja kontenata en la radiko ipsa.
A li ni respondos ico : Precize to esis ed esas l’obyekto di konstanta kritiki, ke tala radiki implikas en su la masleso. So Baudouin de Courtenay, exemple, severe riprochis to ad Esperanto, e konseque anke ad Ido, quale reziduo di l’antiqua e tradicionala « maslismo », qua regnas en la vivanta lingui : omna vorto (mem neutra esence, quale profesoro) implikas per su la masleso, e nur por indikar la femino on bezonas sufixo. Evidente on povas remediar ta « difekto » nur atribuante neutra senco a ta radiki, e adoptante sufixo di masleso simetra di la sufixo di femineso. To shokas nia kustumi, kompreneble : nam ta kustumi esas ti di nia lingui, fondita sur la « maslismo ». Se on ne volus « shokar » ta kustumi, on devus nur konservar la nuna stando, malgre la dicita kritiki.
Ma on devus anke konservar la prefixo ge‑, tante kritikita, o vicigar ol per equivalanto, nam on mustas distingar, kande vorto indikas la du sexui kune (o indiferente), e kande ol indikas nur masli. To esas aparte necesa por la animali. Kad hundo indikas irga ento di la speco, o nur maslo ? E to esas necesa en singularo same kam en pluralo, do ge‑ (en la nuna uzo) ne suficas.
A patro, matro, on objektis ke (en la hipotezo di la supreso di ge‑ e adopto di nia propozo) on neplus povus expresar « la gepatri ». To esas vera ; ma on povus dicar « la genitanti », same kam en I. (i genitori). Se to ne semblas suficanta, on mustas adoptar patrulo, patrino, e dicar konseque : la patri. Kad on ne dicas ja la avi pri la du sexui ? Same, la filii kontenus la filiuli e la filiini (L. filii e filiae : sama radiko por la du sexui). Rezume, on devas selektar inter tradicionala uzado e logikala regulo ; on ne devas astonesar, ke ica shokas e kontredicas la « kustumo » !
P. Odon de Ribemont propozas regul-ero, ‑era por F. régulier en ekleziala senco. Ica propozo konkordus perfekte kun l’uzado di la sufixa ‑er vice ul ; regul-ero esus persono karakterizata per regulo.
Semblas definitive, ke la sufixo ‑i esas necesa por indikar klare,
guale analoga : herso, spado e c., broso, pekto, e c., limo, cizelo, sego, e c. ma ex. skrapar, skrapilo D. schaben, Schaber, E. to scrape, scraper, F. gratter, grattoir ; I. raschiare, raschietta, S. rascar, rascador.
