nen. Certe tala recensi esas max necesa por finna revuo, e generale nia linguo esas max utila a la Finlandani por komunikar rekte kun la cetera civilizita populi, nam lia linguo (quale la hungara) esas tute nepenetrebla e mem nedivinebla da la stranjeri.
Lektinte en ula Esperantista jurnalo, ke So Prof. Ostwald esas honorala membro di la komitato di Universala Studenta Unio, ni skribis a nia honor-prezidanto, por savar, kad ica informo esas vera ; e ni ricevis la sequanta respondo :
« Kara Kolego : La Universala Studenta Unio, c. e. So B…, skribis ad me, ke me esis elektita quale Honor-Membro, sed me respondis ke me ne aceptas ca honoro, pro ke ca Uniono deklaris su por Esperanto. Me pregas, ke vu dementiez en mea nomo la malvera aserto ; me facus ol ipse, se me esus vidinta la jurnalo.
« Tute vua, W. Ostwald. »
Ni judikas utila publikigar la ipsa vorti di Prof. Ostwald, por quietigar nia amiki e furnisar a li la moyeno refutar suavice ta informo, quan kredeble on opozos a li quale argumento (l’Esperantisti ya ne havas altraspeca argumenti !) On rimarkos la stranja maniero, per qua li rekrutas « honor-membri » o protektanti. Li komence « elektas » li sen lia konsento ; la elektiti devas formale rifuzar la honoro, e protestar kontre l’uzado di sua nomo ; e mem lor, on publikigas ankore lia nomi ! To montras, qua esas la valoro di ta platonala patronesi, pri qui l’Esperantisti tante bruisas e fanfaronas.
Mult amiki di la linguo internaciona, sed ankore plu freque sa adversi e mokanti questionas me, kad esas vera, ke itere esas un linguo internaciona plusa, e quon me, quale esperantisto, dicas pri to.
A l’esperantisti me respondas : Me esis fervoroz apostolo di Esperanto, a qua me rekrutis mult adheranti ; me asertis, ke per ol bele solvesas la ideo di la linguo internaciona e predicis ad ol la futuro. Me fidis, ke la Delegitaro decidos por Esperanto. Se to ne eventis, esis por to grava motivi, pri qui max konvinkive parolas la komitatani di la Delegitaro, viri di mondal reputeso, di qui la kompetenteso esas nedubebla. Quo ne plezis a me quale slavo uzanta latina literi, esas, ke la reformo forjetis la signizita literi. Kompense me asertas, ke l’internaciona linguo Ido, fondita
