Si Belang wayungyang anu kabeneran harita keur ngaloher deukeut tihang papanggungan, dadak sakala curinghak geuwat ngorejat, ngadenge aya basa: mun lalaki di pisalaki “ ; henteu diengkekeun deui, kop bae toropong teh di cokot, kalacat manenha unggah kana taraje, sok toropong digolerkeun di gedengeun Nyi Putri.
Barang ret katingali ku Nyi Sepirasa, Si Belang wayungyang nyodorkeun toropong, bungah kasawur ku reuwas, pok sasauran; “Aeh kutan si Belang, anu hideung mangnyokotkeun toropong aing teh, sukur, jig ka ditu geura turun deui!“
Tapi Si Belang Wayungyang welèh teu daèkeun turun, disi-si disina nyingkah kalah kupat-kepot buntutna, anggur nagog campego melong Nyi Putri.
Ku Nyi Sepirasa nya lila-lila mah teu dipirosèa sarta tina teu kawawa ku nahnay, turug turug datang tunduh ngadak-ngadak, gelèhè baè anjeuna ebog deukeut tinunan tea.
Barang kanyahoan ku Si Belang wayungyang Nyi Putri geus kulem nya manèhna nagih janji lisan nu geus kedal tea.
Sepirasa reuwas koréjat gugah. Si Belang wayungyang digebug ku barera, datangka ngajoprak getih ulawèran, teu bisaeun hudang deui. Nyi Putri ningali Si Belang arék sakarat, tjileuk-tjileuk kiceup matana nandang kanyeri, ngahelas manahna watir, ras èmut kana takdir salira, geus karsana nu kawasa, geuwat anjeunna nyandak cai pangulas tinun, cur dibanjurkeun ka Si Belang.
Harita kènèh cèrègcèg baè Si Belang Wayungyang waluya deui.
Teu lami antawisna ti harita Nyi Sepirasa ngandeg, sarta barang geus dongkap kana bulanna, gubrag babar putrana pameget, mulus taya kuciwana, dipaparin jenengan ku ibuna: Radén Suwangrasa.
Murangkalih morontod tèrèh ageung karesepna kana moro, ngalalawak atawa nganjingan, Si Belang wayungiang teuing ku pureut, uncal ranggah tèh ngan sagawawak~sagawawak.
Sato leuweung méh tumpur tina purugna Ki Paninggaran, kabiruyungan ku bangènna perbawa anjing.
Dina hiji mangsa maung banténg badak uncal, puguh deui ari peucang jeung mencek mah, sesa si Belang wayungyang tea., kumpulan pada nareangan tarèkah, sangkan bisa nyirnakeun mamala, maehan si Belang wayungyang.
Sato anu galede geus ngabuntut bangkong, teu untupan ngalawan anu sakitu digjayana, ngan aya hiji peusing anu boga hojah, sanggup metakeun akal rneunangkeun si Belang, sok mun manèhna dijadikeun raja. engkè dimana geus laksana tarèkahna.
Pamenta peusing karempugan ku sarerea, yen bakal dijenengkeun raja leuweung, nadjan saenyana ku nu lian pada nyacampah, yèn taya petana sato kitu udeg bisa meunangkeun anu gagah perkosa.
Ti peutingna peusing tèh ngaliang deukeut tihang papanggungan Poetri, bari ulak-elok ngagagalak si Belang.
Anjing têh ningal sato sakitu sarakahna, make los-los ka lebah dinyà, hartiwangeun pisan, aya timburu bisi jeung bisi, inggis aya matakna ka anak rabina.
Ku sabab eta dihaben digogogan, sapeuting di ejeput teu eureun-eureun; ari rék dikerekeb teu beunang, kawantu di jero liang.
Isoekna Radèn Soewangrasa gugah, rada bendu ka Si Wayungyang pedah manting teu aya reureuhna, teu puguh anu dipanting. Kawuwuh-wuwuh ari jung bade dicandak moro, anjing tèh kalekèd naker nyorèang baè ka tukang rnalah seuseut daèk, mun teu digusur mah. Di pamoroan teu soson-soson cara biasa, manting teu kaur ngorèlèng rnalik ka tukang. Atuh anu moro teh nyamos da anjing njusudna teu kebat.
Tina benduna ten antaparah deui habek baè Si Wayungyang ditilas koe pedang paèh pada sapisan. Tamba mulih lengoh isin ku ibu, anjing teh dicandak atina dipagarkeun ati mentjèk, disanggakeun
