cognit- vide cognoscer.
cognite ad,j Cognoscite: – per le radio e le television. Math.: grandor.
cognition s Action de cognoscer e su resultato. Phylos. Theoria del cognition= branca del phylosophia que studia le posibilitate ilimitate del homine de cognoscer le realitate, le fonte del cognoscentia human, le formas in le quales se realisa le processo de cognition, le gnoseologia.
cognitive adj (del lat. cognitus, cognite) Capabile de cognoscer: facultate – , psychologia – .
cognoscentia s (de cognoscer) Idea, notion de aliquelle – del leges; information: prender – de un texto: – sensorial, – preliminar, –s superficial – elementari, – intuitive, –s professional, –s multiple – experimental, –s encyclopedic, –s linguistic, – fundamental/de base, – biblic/del Biblia, – del natura, –s. bibliographic, – perfecte de Interlingua, – libresc, –s commercial, –s poco practic. Fig. –s del factos, – del homines, – special. Phylos. theoria de – , le origines de nostre –s, facer le – de, prender – de, prender – del documentos, perder le – , reprender – , haber –s insufficiente, haber lacunes in su – , haber – de, transferentia de – , inricchir su –s, approfundar su –s, perfectionar su –s de Interlingua, disseminar – , renovar le – . Fam. le – de alcuno ; cognite, note, notori, renominate; cognoscimento, saper, scientia.
cognoscer (–gnose~/–gnit~) v (lat. cognoscer) Haber le idea, le notion plus o minus precise de un cosa: – un persona de vista/de nomine, – le veritate, – un scriptor, – de memoria, – su limites, – per experientia, facer – , facer – su intentiones; saper : – le grec. De hic: cognoscimento; cognoscentia; cognoscibile –incognoscibile ; cognition; cognitivo ;cognitor; cognite – incognite – incognito; pre – cognoscer – precognition; recognoscer &.
cognoscibile adj Que pote esser cognoscite: veritate –.
+ cognoscibilitate s Qualitate de esser cognoscibile.
cognoscimento s Acto de cognoscentia: theoria del – , –s botanic, –s de un lingua; – s professional, prender – de, haber – de, entrar in – de, perder (le) – . Mer. Receto de cargamento de merces transportate per un nave.
cognoscitor s Ecperto: – de arte, reguaro de – .
+ cohabitante s Habitante insimul.
cohabitar v Habitar insimul sub le mesme tecto o sur un mesme territorio; coexister in le sino de un insimul.
cohabitation s Stato del persona qui vive habitualraente insinui. Particul. Vita in commun del sposos.
coherede s Persona qui heredita con un o plure alteres.
cohereditar v Hereditar con alteres.
coherente ppr de coherer; adj (lat. coherens) Que se compone del partes unite, harooniose inter illos (al pr. e al fig.); moleculas – , rationamento – , clar, intelligibile, consequente, logic, lumine – .
coherentia s (lat. coherentia) Relation, connexion, union inter cosas e ideas.
coherer (–her–/–hes–) v Esser strictemente unite, connectite. De hic: coherent – coherentia, incoherente –incoherentia; cohesion; cohesive; cohesor; coheritor.
coheritor s Radio. Cohesor, apparato que cohere.
cohes- vide coherer.
cohesion s Fortia que uni inter illos le differente partes de un liquido o de un solido. Fig. Union: le – del partes de un stato; fortia de – .
cohesive adj (del lat. cohaens, attachate con) Que junge, uni: fortia – .
cohesor s Radio. vide. coheritor.
cohomine s Homine unite con altere.
chorte s Rom. Antiq. Corpore de infanteria roman (decime parte del legion). Gruppo de homines: avantiar in grosse – .
+ cohumano s Homine insimul con le alteres.
coincidental adj Accidentel, al hasardo, simultanee.
coincidente adj Geom. Que coincide: triangulos – .
