शतमानांनी मलयाळम् व्याकरणाचो राजराजवर्सा हाचो म्हत्वाचो ग्रंथ ‘केरळपाणिनीयम्’ केराळांत तयार जालो. लीलातिलकम् उपरांत कोवुण्णी नेदुडगदी, शेषगिरिप्रभू अशा थळाव्या तशेंच हेर परदेशी विव्दानांनी मलयाळम् भाशेचेर ग्रंथ बरयले.
बोली :
हेर भासांवरीच समाजीक पातळी, प्रदेश, जात आनी वेवसाय हांचेवयल्यान मलयाळम् भाशेच्यो बोली तयार जालयो. तातूंत समाजीक पातळी आनी जात हाचेर आदरिल्ल्यो बोली म्हत्वाच्यो आसात. ब्राह्मणांचे बोलीन संस्कृत शब्दांचें प्रमाण चड आसता. जाल्यार सकयले जातीचे बोलीं प्रमाण उणें दिसता. किरिस्तांव बोलीचेर इंग्लीश, लॅटीन, सिरियॅक आनी पुर्तुगेज भाशेंतल्या शब्दांचो प्रभाव दिसता. हाचेभायर मलयाळमाची प्रमाणभास आनी अरबी-फार्सीचो प्रभाव आशिल्ली मुसलमान बोली हातुंतूय फरक दिसून येता.
केरळ विद्यापिठाच्या भाशाविज्ञान विभागान 1974 वर्सा केल्ले पळोवणेच्या वृत्तांतावयल्यान ईळव जातीचे बोलये आदारान मलयाळम्चे बारा मुखेल भाशीक वाठार केल्यात. ते अशे- 1) दक्षिण त्रावणकोर 2) मध्य त्रावणकोर 3) अस्तंत वेम्पानाड 4) उत्तर त्रावणकोर 5)कोचीन 6) दक्षिण मलबार 7)आग्नेय पालघाट 8) वायव्य पालघाट 9) मध्य मलबार 10) वयनाड 11) उत्तर मलबार 12) अन्नमलई दोंगरी वाठार. ईळवांच्यो ह्यो 12 मुखेल बोली आनी उपप्रदेश, जाती, धर्म हांचेर आदारिल्ले उपभेद सगळे मेळून 32 भेद जातात.
मलयाळमाचे धा स्वर आसून ते पुरस्, तालुसीमीय आनी पश्र्व अशे आसात-
पुरस् तालुसीमीय पश्र्व
उन्नत इ,ई - - उ ऊ मध्य ए ए - - ओ, ओ अवनत - - अ आ - -
शब्दाच्या निमाणें र्हस्व ‘ओ’ येना. फकत दीर्घ ‘ओ’ शब्दाच्या निमाणें येता. हेर सगळे स्वर र्हस्व वा दीर्घ दोनय स्वरुपांत येतात. ऐ आनी औ हे स्वरसंयोग आसात.
मलयाळमांत वट्ट 28 व्यंजनस्वनिम आसून उच्चारणसुवात आनी उच्चारणयत्य हांचेर आदारून तांची विभागणी केल्ली आसा. दोन स्वरांतलो अघोश स्पर्श हो मात्सो सघोश उच्चारप जाता. शब्दाचे सुरवातीक वा मध्य येवपी स्पर्श हो महाप्राण आसूं येता अघोश स्पर्शा आदी जेन्ना त्याच वर्गांतलें अनुनासिक येता तेन्ना ते सघोश उच्चारतात.
शब्दाच्या निमाणें फकत व्यंजनां येवंक शकतात. तीं म्हळ्यार म्, न्, ण्, ल्, ळ्, र्; शब्दांत फकत मदीं येवपी व्यंजन ‘ड्’. तें व्दित्व वा जोडाक्षरामदीं येता. हेर सगळीं व्यंजनां शब्दाचे सुरवातीक वा मदींय येवंक शकतात. अघोष व्यंजनां शब्दांच्या मदीं व्दित्व जावन येतात आनी संयुक्ताक्षरातय येतात (पूण समस्थानीय नाक्यां व्यंजनांउपरांत येनात). व्यंजनां भेद दीर्घतेचो भेद व्दित्वाच्या रुपान फकत शब्दाचे मदीं दिसून येता. पूण त्या फुडल्या व्यंजनांत दीर्घता (व्दित्व) दिसून येना. देखीक- ष्, श्, ह्, र्, ळ्.
सुरवेक सावन मलयाळम् बरोवंक दोन वर्णमाला उपेगांत हाडिल्ल्यो दिसतात. एक पुर्विल्ली तमिळ वा मप्पिल वर्णमाला. मप्पिल लोक अजुनय तिचो वापर करतात. तिका वट्टेळुत्तु (वाटकुळसाण आशिल्लीं अक्षरां) अशेंय म्हण्टात.
दुसरो प्रकार म्हळ्यार ‘कोळेळुत्तु’ (तोंकदार कोरांतिल्लीं अक्षरां). एका तेंपार राजदरबाराचीं कागदपत्रां बरोवपाखातीर तिचो उपेग करताले. तिसरो आनी सद्या प्रचलित आशिल्लो प्रकार ‘आर्येळुत्तु’. आदीं संस्कृताखातीर हिचो उपेग करताले, आता ती सगळेकडेन वापरतात. एळुत्तच्छन नांवाच्या लेखकान ती सुरू केली.
हे भाशेंतल्या व्याकरणांत म्हत्व दितात तें प्रत्ययांक. व्याकरणांतले मुखेल शब्दप्रकार म्हळ्यार नाम, सर्वनाम, विशेशण, संख्या विशेशण, क्रियापद आनी अव्यय. मलयाळमांत एकवचन आनी अनेकवचन अशीं दोन वचनां आसात. वचनाचो प्रत्यय प्रथम पुरुषी, व्दितीय पुरुषी, निजवाचक सर्वनामाच्या आंगाक लागता. –ण हो लिंगवाचक एकवचनी प्रत्यय. हो प्रथम पुरुषी, व्दितीय पुरुषी वा निजवाचक सर्वनामाक लागता. लिंग आनी वचन एकामेकांत जोडिल्लीं आसात. मलयाळमांत तीन लिंगां आसात. पुल्लिंग, स्त्रिलिंग, नपुसकलिंग.- अण हो सर्वसादारण पुल्लिगांचो प्रत्यय. – अळ, - इ, - च्चि हे स्त्री लिंगाचे प्रत्यय आनी – टु हो नपुसकलिंगी प्रत्यय.
मलयाळमांत आठ विभक्ती आसून एकवचन आनी अनेकवचनाखातीर सारखेच विभक्ती प्रत्यय वापरतात. एकवचनांत चडकरून प्रत्यय हे विकारांगाक लायतात. जाल्यार अनेकवचनांत विभक्तिप्रत्यय अनेकवचनी प्रत्यया उपरांत लायतात. 1) प्रथमा विभक्ती खातीर खंयचेंच विशेश चिन्न ना (कर्तो, प्रत्यक्ष कर्म). प्रथमा बहुवचन विकारांगाक बहुवचनी प्रत्यय लागून तयार जाता. देखीकः ‘कुट्टि’ – भुरगें (एकवचन), ‘कुट्टिकळ्’ – भुरगीं (बहुवचन). 2) जीं विकारांगा व्यंजनान्त आसतात तांकां ‘ए’ प्रत्यय लावन व्दितीया विभक्ती तयार जाता. स्वरान्त नामांक विभक्ति प्रत्यया आदी – य लायतात. विभक्तिप्रत्ययाआदीइण एक दुवो जोडटात. देखीक. ‘मकण्-ए’ (भुरग्याकडल्यान), कुट्टि-य-आय् (भुरग्याकडल्यान), विरल-इण्-आल्(बोटाकडल्यान). 3) सगळ्या विकारांगाक- ‘आल्’ प्रत्यय लागून तृतीय विभक्ती जाता. हातुंतल्यान माध्यमाची वा साधनाची कल्पना उक्ती जाता. 4) – उ, कु. –क्कु हे चतुर्थीचे प्रत्यय. व्यंजनांत नामांक- उ प्रत्यय लागता जाल्यार स्वरांत नामांक – कु, क्कु प्रत्यय लागतात. 5) षष्ठी विभक्ती ‘स्वामित्व’
