तमीळ नाटकाची उदरगत घडोवन हाडपाखातीर खूब यत्न केले.ताणें रुपवति,कलावति आनी माणविजयम हीं नाटकां तशेंच नाटयकलेचेर समिक्षक लिखाण केलां.तशेंच नाटक इयल हे .एके नाटयकलेचेरुय ताणें एक व्याकरणात्मक ग्रंथ बरयला,टी.लक्ष्मण पिळळै हाची विळ नाटकम् आनी रविवर्मा हीं नामनेची नाटकां बरयल्यात. आर्विल्ल्या नाटककारांभितर एस.डी.सुंदरम्,पी.कण्णन्, सी.एन,अण्णादुरै,कोत्तमंगलम् सुब्बू,श्रीधर,ए.पी.नागराजन् हांचो उल्लेख करचो पडटलो.हातूंतले कांय नाटककार उपरांत चित्रपटां खातीर लिखाण करुंक लागले. बंगाली,मराठी आनी हेर भाशांतल्यो उत्कृश्ट कथा-कादंबऱ्यो आनी नाटकांचेय तमीळ भाशेंत अणकार जाल्यात.अशा तमीळ भाशेंत अणकार करपी लेखकां भितर का.श्री.श्रीनिवासानचार्य,ता.ना.सुब्रह्मण्यम्,एम्.एल.सबरीराजन्,ए.के जयरामन् हांचो व्हड वांटो आसा.
स्वातंत्र्या उपरांतचो काळ स्वातंत्र्या उपरांत लोकशाय मुल्यांचो विकास आनी शिक्षणाचो विस्तार जाल्ल्यान तमीळ साहित्याचोआ आशय आनी अभिव्यक्ती हातूंत मुळावे बदल घडले.स्वातंत्र्या पयलीं तमीळ ललीत साहित्याचो आशाय उच्च् समाजापुरतोच शिमीत आशिल्लो तो स्वातंत्र्या उपरांत ल्हव ल्हव करुन समाजाचे सगले थर तमीळ साहित्याचे विशय जाले.अभिव्यक्तीचे बाबतिंतूय नवी जाणीव आयली.
काव्य आर्विल्ल्या तमीळ काव्याचें मुळावण सुब्रह्मण्यम भारती हाणें घालें.कल्याण सुंदरम् हाणें अगवल छंदांत आपली काव्यरचना केली.भारतीदासन् हाणें मेल कुमिळिगळ हें काव्य तशेंच कुरिंजी-त्तिट्टु,इरंड वीडु कुडुंब विळक्कु ह्या आपल्या काव्यांनी लोकशाय शिक्षण,प्रेम आनी कर्तव्याची जाणविकाय हांचो पुरस्कार केला.ताणें आपल्या गितांतल्यान मजूर,विणकार,कामगार हांचीं चित्रणां चित्रायल्यांत भारतीदासन् हाच्याच संप्रदायांत वाणीदासन्,सुब्बु रत्तन्न् दासन(सुरदा) मुडी अरसन् हांचो आसपाव जाता.मुडी अरसन् हाणें मणिमैखलै ह्या म्हाकाव्याचेर आदारित पूंगोडि हें नांव कथाकाव्य बरयलें. देशिकविनायकम् पिळ्ळै हाणें कांय गितांचे तशेंच बालगितामचे तमीळ अणकार केल्यात.शुध्दानंद भारती हाणें “ भारत महाशक्ती काव्यम “नांवांचें बृहत् काव्य बरयलें.नामक्कळ कविज्ञर हो तमीळनाडूचो राजकवी तशेंच पेरियस्वामी तूरन हो नामनेचो कवी. कवी,कादंबरीकार,कथाकार आनी भोंवडे वर्णनकार सोमू व एम् .पी सोमसुंदरमम् हाका ताच्या इळवेनिल ह्या काव्यझेल्याक तमीळनाडू सरकाराचो पयेकार फावो जाला.शुध्दानंद योगी हाचो मनिदनैप्पादुवेन गितां बरोवंक लागलो.तिरुल्लोक सीताराम हाचें गंधर्व गणम् हें काव्य उत्कृश्ट आसा. ए.श्रीनिवास राघवन हो .एक बरो अणकारपी,समिक्षक्,वकतो आनी कवी.ताच्या वळ्ळैप्परावै ह्या काव्यझेल्याक 1968 वर्सा साहित्य अकादेमी पुरस्कार मेळ्ळा.स्वामीनाथन्,रा.श्री.देशिकन्,हांणीय तमीळ साहित्यांत मोलादीक भर घाल्या. तुरैवन्,सेंतामरै,आर्.अय्यस्वामी ह्या कवींनी आकाशवाणी खातीर काव्यरचना केल्या.जीव,रघुनाथन्,पट्टकोडै कल्याण सुंदरम्, के. सी.अरुणाचलम् ह्या कवींचो साम्यवाद विचारसरणीच्या कवींभितर आसपाव जाता.रघुनाथन हाणे कांय रशियन कविता तमीळ भाशेंत अणकारल्यात कण्णदासन् हो म्हत्वाचो कवी आसून ,प्रसन्न लय गेयता आनी ताचे रचनेचें प्रभुत्व हीं ताच्या काव्याचीं खाशेपणां आसात.चित्रपटां खातीरुय ताणें गितां बरयल्यांत.संघम काळांतल्या कांय गितांचो ताणें आर्विल्ले तमीळ भाशेंत अणकार केला.मांगनि सारकीं कांय कथाकाव्यांय ताणें बरयल्यांत नव्या दमाच्या कवींभितर सालै इलंतिरैयन,राजेंद्रन,इळंपरिदी,शक्ती-क्कनल,एलिलमुदवन्,सिर्पी हांचो आसपाव जाता.राजेंद्रन् हाचे काव्य-रचनेक तमीळनाडू सरकाराचो पुरस्कार फावो जाला. सिर्पी हाचें सिरित्त मुत्तुक्कळ हें कथाकाव्य खाशेलो उल्लेख करपा सारकें.उळूंदुरपेट शण्मुगम हाणें संगीतरचने खातीर कांय गितां बरयलीं.तशेंच चित्रपटां खातीरुय ताणें गितांचें लिखाण केलां.कोत्तमंगलम् सुब्बू हाची विल्लुप्पाड गितां प्रसिध्द आसात तशेंय बोलीभाशेंत कथाकाव्यां बरोवपाकूय सुब्बूची नामना आसा.ताच्या गांधीमहान कदै ह्या काव्याक खूब नामना मेळ्ळ्या.विंदन होय एक नामनेचो कथा-कादंबरीकार. तमीळनाडूचो माजी मुख्यमंत्री करुणानिधी हाणें राजकीय प्रचारा खातीर कवी संमेलनांतल्यान कविता म्हण्पी कवींचो एक पंगड तयार केल्लो.कवी संमेलनांनी कविता म्हणपी कवींभितर कि.वा जगनाथन,अमृतलिंगम्,राजेंद्रन्,मुरुग सुंदरम,मुडी अरसन्,श्रीमती सौंदरम कैलासम,पैरियन्न्,एस,एस.एम,सुंदरमप्रभृती ह्या कवींचो आसपाव जाता.करुणानिधी हाच्योय कवी संमेलनांतलयो कांय कविता उजवाडा आयल्यात. संवसारीक साहित्याच्या आनी हेर भाशांच्या साहित्याच्या संपर्काक लागून तमीळ साहित्यांत नवे नवे प्रयोग जावंक लागले.पुदुमैप्पित्तन आनी कु.प.राजगोपालन् हाणें काव्यरचनेचे विंगड विंगड प्रयोग केले.सुब्रह्मण्यभारती हाणेम वेदांतलो कांय वांटो तमीळींत अणकार करतना मुक्तछंदाचो सगल्यात पयलीं वापर केलो.उपरांत तूरन् आनी हेर कवींनीय भारतीचें अनुकरण करुन मुक्तछंदाचो उपेग केलो.भिक्षूच्या कवितांचे काट्टु वाट्टु आनी वळित्तुनै हे झेले उल्लेखनीय आसात.टी.एस..वेणुगोपालन् हाणें आपल्या कौडैवयल ह्या झेल्यांत मुक्तछंदाचो वापर केला.तशेंच वैदश्र्वरन हाचो उदयनिळल ,कामराजन् हाचो कुरुप्पु मलरगळ हे काव्यझेले मुक्तछदांत आसात.पुदुक्कुरळगळ ह्या काव्यसंकलनांत चोवीस कवीमच्यो त्रेसठ काव्यरचना आसाय.मि.राजेंद्रन हाच्या कनुवुगळ +करपनैगळ=काडितंगळ हो अशेच तरेन बरयल.
कथा वी.वी.एस.अय्यर हाच्या कथांसावन आर्विल्ले तमीळ लघुकथेची सुरवात मानतात.लघुकथा लोकप्रिय करुन हेरांक प्रायोगिक कथा बरोवंक उर्बा दिवपाचें श्रेय मात कादंबरीकार कल्की हाका फावो जाता.राजाजी हाच्या कथांतल्यान गरीब आनी दलीत लोकांचे जिणेचें चित्रण दिसता.पुदुमैप्पित्तन होय तमीळींतलो एक श्रेश्ठ कथाकार.विंदन हो श्रमिक कथाकार आसून ताणें आपल्या कथांनी नागरी तशेंच गांवगिऱ्या समाजाचें चित्रण केला.मणिक्कोडि ह्या नेमाळयान कलात्मक जाणविकातेच्या नव्या कथाकारांचो पंगड फुडें हाडलो.ह्या पंगडांतले जी अलगिरिसामी,चिदंबर सुब्रह्मण्यम,सी,एस्.चेलप्पा,क.ना.सुब्रह्मण्यम,पी.एस् रामैय्या,रघुनाथन आनी पिच्चैमूर्ती हे उल्लेखनीय कथाकार आसाय.आर्विल्लें जिणे चित्रण ,कथातंत्राची जाण आनी प्रायोगिकता हीं ह्या पंगडाचीं खाशेलपणां आसात.
