Alle hoofden brachten de profeet hulde aan diens yoeten.
Sommigen brachten hem de kniekus, en angstig stelden zij zich [onder hem, als onder hun hoofd.
Abu Djahl stond op, vatte de hand van de edele profeet
En nodigde hem plaats te nemen op een zetel,
En allen zetten zich daarop neer voor de edele profeet.
Abu Djahl zat vér de nabi als een discipel, zo zat hij voor onze heer
Als een slaaf zit voor zijn meester, ddarmee liet ’t zich vergelijken.
Een ogenblik had men zo gezeten, toen — luistert makkers, ik zal [’t u vertellen.
Abu Djahi sprak toen vragend aan onze heer:
„Hoor mij aan o Muhammad, ik heb u iets te vragen.
Zo ge kunt beantwoorden mijn vraag, zal ons geloof zijn in u.
Ik geloof dan dat gij inderdaad zijt een profeet, en niet loochen [ik God meer tegenover u,
Ik neem dan aan dat gij zijt de godsgezant, zo ge kunt zeggen [(mijn) geheime wetenschap.”
De profeet antwoordde toen: „Vraag maar vrij wat je lust!”
Maar aan al wat hij zei voegde hij toe de woorden „zoo God ’t wil!”
Abu Djahl sprak toen, vragende aan onze heer:
„He Muhammad, als ge kunt zeggen wat er wel zit in mijn baadje,
Dan dien ik u te vertrouwen.
In uw handen gaan wij dan over tot de iskim en onze godsdienst [zal zijn als de uwe.”
Op het horen van dusdanige taal dacht de profeet een ogenblik na,
Maar de nabi antwoordde nog niet: hij wachtte op Gabriél die [nog niet was gekomen.
God gelastte Gabriél neer te dalen op aarde:
„He Gabriél, hoor eens wat ik je te zeggen heb! Ga gij nu [neerdalen op aarde!
Daal gij nu neer op de wereld, en ga boodschappen de aangebedene,
Zeg hem die vervlockte ongelovige van antwoord te dienen! laat [hij zich herinneren al het verborgene!”
Gabriél nam in zich op het woord Gods en daalde af naar de wereld.
Hij ging staan vodr (Muhammad) en wat God gezegd had bracht [hij over:
„O Muhammad, luister naar wat ik heb meé te delen: Godes heil [is over U.
