170
Nagpaipli asin naghinirib si Padre Salvi sa podn nin
sarong dakilang kahoy. _ “Kun sa pagkaséyod muya mong gibohon saiya an ginigibo saimo kan cura, na ikasanang borobantay min- san saén?” an simbag nin sarong magayagayang ting- og. “!Magingat ka ta an mga pagimon nakakapani- wang asin nakakapahararom nin mga mata!”
“Baké, bakong pangimon, sar6é lamang na kaosiyoso- han,” an simbag kan matiling na tingog, alintanang inodlit kan maogma, “!Oh, pangimon, mga pangi- mon!” asin hominarakhak.
“Kun ako mangimon, sa lugar na magtagolipod ako, gigibohon ko siyang tagolipdan, tanganing dai nin ma- kakita saiya.”
“Alagad sagkod ika dai makakakita saiya, bagay na bakong marhay. An orog karahay iyo na kun, sakalé, masompongan ta an salag, satiyang ipasib (310) sa cura, sa bagay na ini, makakapagbantay sato na dai kaipuhan na satiya siyang makita.”
“Bakong iyo?”
“Dai ako naniniwala sa salag kan iyagwak,” an sabi man nin saréd pang tingog; “alagad, kun ako mag- kaigwa nin pangimon, bahala na akong magbantay asin magpani-tagolipdan...”
“Asin paano, asin paano? Siring daw, sa sarong Sor Eseucha?” (311)
An sa colegialang ining giromdom nakaptikaw nin mga maogmang arakatak.
“Talastas mo kun paanong nalilinlang siya, si Sor Escucha!”
Maghalé sa saiyang pigpapaiplian nakikita ni Padre Salvi si Maria Clara, si Victoria asin si Sinang nagso- sorogsog sa salog. Su tolo (3) nagraralakaw sa tubig su paghiling, pigaaninaw su makagigilantas na salag kan iyagwak; duromog sagkod sa tohod, su mga tinik- lopan kan saindang mga palay6n minapabantaag kan bantiag kan saindang mga paa. Rologay su saindang mga buihok asin hayag su saindang mga takyag asin napapatés su kalawasan nin damit na haralakbang su kambaya asin mga marayrahay su kiray. Su tolong (3) daraga, laen pang naghaharanap nin sarong (1) bagay na dai mangyaydring makoa, namomorodé man nin mga birak asin nanggaratés nin mga gugulayon na nagtuturubé sa pangpang.
