119
Su sinundan ko binayaan su paadalan ta nagpabakal nin tabaké.—Inampon ako kan saimong ama, ihiningu- ha ako nin harong asin itinamo ako kan gabés kong kai- puhan sa pagtokd6; nagduduman sya sa paadalan asin nagtatao nin kuwarta sa mga aking daing-stkat asin mga maigot na magadal, pinagsasangkap sinda nin mga libro asin mga papel. Aldgad ini, siring sa mga bagay na marahay, nagdadanay lamang sa halipot na panahén!”
Tinokas ni Ibarra su saiyang kal6é asin garong na- ngadyé nin halawig. Dangan nagbalik sa saiyang kai- bahan asin nagsabi:
“Olay mo pinagtabangan kan sakong ama su mga dking daing-stkat, asin ngunyan?”
“Neunyan ginigibo ninda an mangyayaring mahimo asin minasurtrat, kun mangyayaring magpakastrat,” an simbag kan hagbayon.
“Asin ano an dahelan?”
“An dahelan nasa girisi nindang mga gtbing asin sa saindang nagkakasorépog na mga mata.”
Dai nagkaalo si Ibarra.
“Pira an mga pinagtotokdodn mo ngunyan?” an sai- yang interesddong hapot.
“Sa lagdaan mahigit sa duwang gatés (200), asin sa paadalan duwang polé may lima!” (25)
“Ano ta napasiring?”
Hominoyom nin malipungaw su maestro.
“Sabihon saimo an mga dahelan garo ka mansanang binabaretaan nin halawig asin makakaoéyam na salay- say,” an saiyang simbag.
“Dai mo, tabi, ipamugtak an sakong hapot na sayang na pagoosyoso,” an simbag ni Ibarra na tominanaw sa harayong pinagsokmolan kan langit asin dagé. “Pi- nagisip kong marhay, asin naniniwalé ako na an pag- songkat kan mga kaisipan kan sakong ama ldlong ma- halaga pa ki sa pagtangisan sya, orog na ngani na ipanghimalos (225) sya. An saiyang linobngan iyo an sinanglitan na Katalagahan, asin an saiyang mga kai- wal iyo an banwaan asin sarong (1) padi: an énot pi- napatawad ko huli sa saiyang pagkadaing pakasabot, asin an ikaduwa, huli kan saiyang caracter asin huli ta boot kong igdlang an Katinubdan na nagtataong-adal sa pang-gaulan (226). Muya kong magkamit nin pasa- bong sa espiritu kan nagtao saké nin pagkatawo, kun
