117
Duman saiyang pinaghilinghiling su gabéds na mga gilid; alokaka su pagresibi saiya kan mga sorogoén asin kan mga sacristan. Nagtao sya nin galang, pahanga nang pasalamatan.
“!Duman ... minsan saén!” an simbag kan cocinero na pahangé syang hilingon, nangangataman kan sai- yang toklos: may rinarabnotén na sarong (1) capén.
Mahtsay na pinamugtak ni Sisa sa ibabaw kan latok su talong, su amargoso, su patola, su zarzalida asin su ogbos kan paké. Dangan sa ibébaw ibinugtak su mga burak, haros naghohoyomhéyom asin hinapot su sarong (1) sorogoén na sa saiyang paghiling lalong mabansay an boot ki kan sa cocinero:
“Makadlay ko daw su Padi?”
“Nakakamaté,” an simbag kaini sa hababang tingog.
“Asin si Crispin? Aram mo kun itoon sa kristiya?”’
Napangalas su sorogodn na hiniling sya.
“Si Crispin?” naghapot na kominorondot. “Dai sa saindong harong? Papaindahan mo iyan?”
“Si Basilio itoon sa harong, alagad si Crispin nawa- lat digdi,” and simbag ni Sisa; “boot ko syang maki-
“ITyo!” sabi kan sorogoén; “ndwalat, dangan... dangan, dominolag, kadakol kan saiyang hinabon. Pi- napadmay ako kan cura sa cuartel ngunyan na aga sa pagpaisi sa Guardia Civil. Alonggating nagpasiri- ring na sa saindong harong ta hahanapon su mga aki.”
Tinakpan ni Sisa su saiyang talinga, binuka su ngo- s6, alagad séyang sa nangibigkibig su saiyang ngdébil: daing lominuwas na daging.
“!Anong mga aki an saimo!” an sabi pa kan cocinero. “Namimidbid na daytpot kang agom: su mga aki nag- pangluwas na siring kan ama! !Magingat ka ta lala- bihan pa sya kan saday!”
Hominuyaw si Sisa na pandleng tominikaw sa sarong (1) bangké.
“IHare ka pagtangis digdi!” kinurahawan sya kan cocinero; “dai mo 4ram na naghehélang su cura? Du- man ka maghibi sa lansangan.”
Su makautigay na babaye lominisad haros pinagto- tonyod sa hagyanan kasabay kan mga hermana nagoo- rolay nin lthay asin nagbabarané-bana kun anong hé- lane kan cura.
Tinahoban nin panyé kan daing p4lad na ina su sai-
